Saltar navegación

Activa JavaScript para disfrutar de los vídeos de la Mediateca.

Pascal (6ª sesión - 2ª parte)

Ajuste de pantalla

El ajuste de pantalla se aprecia al ver el vídeo en pantalla completa. Elige la presentación que más te guste:

Subido el 2 de diciembre de 2016 por Ctif madridsur

104 visualizaciones

Parte segunda de la sexta ponencia del curso "Pascal" realizada por el filósofo D. Gabriel Albiac el 1 de diciembre de 2016 en el CTIF Madrid-Sur.

Descargar la transcripción

A resposta de Mitón 00:00:06
A resposta de Pascalo, por suposto 00:00:08
A resposta de Junto de Ministro de Libertino 00:00:11
Non 00:00:13
Porque al actuar como nosotros lo hacemos 00:00:15
Actuar en los términos de la cortesía 00:00:18
De la RTP 00:00:21
Non porque al actuar como lo hacemos 00:00:21
Obligamos 00:00:27
Educadamente, cortésmente 00:00:30
Cortésmente con todo el mundo 00:00:33
ya non hai sujeto para diálogos 00:00:39
esa é a posición de mito 00:00:41
que era o texto que les citaba 00:00:43
sobre o NTT 00:00:45
lo tienen con unha claridade 00:00:46
meridiana, a claridade é esa 00:00:49
o NTT consiste justamente 00:00:50
en establecer 00:00:53
normas de relación entre el yo e o outro 00:00:55
que non induzcan 00:00:57
constricción 00:00:59
non? 00:01:01
como nosotros 00:01:05
con el TAUM lo hacemos 00:01:06
cortesmente con todo o mundo 00:01:08
ya non hai 00:01:11
materia para odiarnos 00:01:13
Resposta 00:01:15
novamente de Pascal 00:01:21
que é ao revés 00:01:22
por entón a materia está oculta 00:01:23
e por tanto a perversidade 00:01:26
o problema é o asunto 00:01:28
perdónenme a trivialidade 00:01:30
pero é a estupidez 00:01:36
de nosas universidades 00:01:38
en as que se dá por hecho 00:01:40
que o trato entre o profesor e o alumno 00:01:42
se entute 00:01:45
Jamás 00:01:46
Esa é a burla extrema 00:01:48
O despotismo 00:01:53
Porque a relación de un profesor con seus alunos 00:01:55
É unha relación despótica 00:01:57
A relación entre 00:01:59
Quem posee un saber 00:02:01
E quem non o posee 00:02:02
A relación despótica 00:02:04
Disfrazada de compadre 00:02:06
É o despotismo máis brutal 00:02:08
Que pode existir 00:02:10
Se vos vais a ser despotas con alguén 00:02:11
Denle la posibilidad de defenderse 00:02:14
Es decir, señálenle 00:02:18
Que usted es un hijo de puta 00:02:20
Y que por lo tanto 00:02:22
Tienen que tener claro 00:02:23
Que están ante un hijo de puta 00:02:25
Que les puede enseñar cosas 00:02:27
De las que no tienen ni pajo nariz 00:02:29
La gran burra 00:02:31
La inmensa burra 00:02:35
Que está en fingir que no hay barrera 00:02:37
Por lo menos 00:02:39
Deje clara la barrera 00:02:41
Después pues, digo de Pascón 00:02:42
Eso sería cierto 00:02:52
Si en el yo 00:02:56
No se odiase más 00:03:00
Que el displacer que de él nos viene 00:03:02
Pero es que no es eso 00:03:04
Eso es una trivialidad 00:03:06
Y eso efectivamente se puede producir con el 00:03:07
El yo, pues eso insisto 00:03:09
Un indivíduo insoportable 00:03:11
Pesado, grosero, lo que sea 00:03:13
Pero eso es una realidad 00:03:15
Pero lo que estamos hablando es de algo serio 00:03:16
Del hecho de que el yo 00:03:18
Al fijar los campos de perspectiva 00:03:21
Inabilita por completo 00:03:24
Cualquier comprensión real 00:03:27
De lo que sucede 00:03:30
E la suple 00:03:31
Por unha relación de dominación 00:03:32
Invisible 00:03:34
Iso seria cierto 00:03:36
Si non se odiase en el yo 00:03:48
Más que el displacer 00:03:51
Que de él nos viene 00:03:52
Pero si lo odio 00:03:54
Porque é injusto 00:04:04
Porque é injusta a existencia 00:04:05
Porque é injusto pasar 00:04:06
De la ficción gramatical 00:04:09
O del artificio gramatical 00:04:11
La proyección sustantiva 00:04:15
Porque é ilícito pasarte 00:04:17
Ego covito 00:04:21
A ego sum covitans 00:04:23
Se lo planteo así 00:04:25
Entón olvídese 00:04:28
Ni cortesía 00:04:29
Ni descortesía 00:04:33
Ni elegancia 00:04:34
Ni inelegancia 00:04:36
Ni bien hacer 00:04:37
Ni agresividad 00:04:40
El yo en tanto que tal 00:04:41
Lo rarifica todo 00:04:44
Pero si lo odio 00:04:46
Porque es injusto que se haga 00:04:51
Centro de todo 00:04:54
Es decir, que se haga sujeto de la frase 00:04:56
Si lo odio 00:04:58
Porque es injusto que se haga 00:05:02
Centro de todo 00:05:04
Lo odiaré siempre 00:05:05
Siempre porque naturalmente la segunda parte es 00:05:09
No puedo hablar sin utilizar 00:05:12
Los pronombres personales 00:05:14
Que son artificios 00:05:16
Que distorsionan todo lo que toca 00:05:19
En una palabra 00:05:20
El yo 00:05:29
Tiene dos polígrafos 00:05:35
Es injusto en sí 00:05:38
Es decir, es injusto en lo que es 00:05:44
El polo de construcción de la realidad 00:05:47
Es injusto en sí 00:05:50
En la medida en que se hace 00:05:53
centro de todo 00:05:57
que é a condición do lenguaje 00:05:58
que articula todo 00:06:01
e en segundo lugar 00:06:02
aspecto menor, pero 00:06:06
ligado ao primeiro 00:06:10
é incómodo aos outros 00:06:12
na medida en que busca 00:06:15
someterse 00:06:19
someterse por o procedimiento que sea 00:06:21
bondadoso, malvado 00:06:24
dulce, violento 00:06:27
exactamente igual 00:06:30
el acto 00:06:31
de lenguaje 00:06:33
la estrategia de incorporación 00:06:36
del otro a mi 00:06:42
esto es siempre 00:06:43
necesariamente una estrategia de dominio 00:06:48
y de ahí que naturalmente 00:06:51
la frase 00:06:53
acabe con una referencia de orden bélica 00:06:55
efectivamente 00:06:57
de lo que estamos hablando es de una guerra 00:06:59
car xa que moi 00:07:00
é o enemigo 00:07:04
e voudrete 00:07:06
ser o tirano 00:07:07
de todos os outros 00:07:09
porque cada chute 00:07:10
é o enemigo 00:07:13
e quixera ser 00:07:15
o tirano 00:07:19
de todos 00:07:21
os outros 00:07:23
vou soltar un pouco o texto 00:07:24
porque quero que me quede o tempo para ver o segundo 00:07:33
pasaje 00:07:35
se tras o pronombre non hai nada 00:07:36
sustantivo 00:07:46
o que si hai 00:07:48
o coágulo de imágenes 00:07:54
que compone 00:07:59
o escenario de hecho 00:08:05
o lugar 00:08:08
hipercodificado 00:08:12
en el cual el yo 00:08:16
se desenvuelve 00:08:19
sin conflicto 00:08:21
eso significa 00:08:23
que cuando decimos yo 00:08:36
más allá 00:08:39
artificio enunciativo 00:08:43
cuando decimos yo 00:08:46
fingiéndole 00:08:49
identidad 00:08:51
lo que estamos estructurando es un sistema 00:08:53
de disfrazas 00:08:58
como dixía na terminología de Nicol 00:08:59
un artificio de teatro 00:09:04
o problema é se realmente 00:09:09
en lo que concierne a realidad mundana 00:09:15
se pode operar de outro modo 00:09:17
que non seja 00:09:19
o do teatro 00:09:20
pequeno e rapidísimo paréntesis 00:09:22
ayer estábamos 00:09:27
algunos de los aquí presentes 00:09:31
asistindo a la presentación 00:09:32
de Matroz 00:09:35
de Mila 00:09:40
que narra 00:09:43
os cuatro anos de supervivencia 00:09:47
en un horno crematorio 00:09:50
en Auschwitz 00:09:52
e o presentador 00:09:53
e prologuista 00:09:59
do libro 00:10:01
nos 00:10:04
narra a siguiente historia 00:10:14
que eu já relacía 00:10:17
porque aparecen xoa, pero que é eficiente 00:10:18
volver a verla 00:10:20
é moi espectacular 00:10:21
de como se consigue 00:10:23
facer funcionar 00:10:32
as cámaras de gas 00:10:34
de un modo eficiente 00:10:37
unha non se dá conta 00:10:38
o programa técnico que é tener que producir 00:10:41
un número moi alto 00:10:43
o que é a cifra de cadáveres diarios 00:10:47
un número moi elevado 00:10:50
de cadáveres diarios 00:10:53
digamos, é este que é a industria 00:10:54
é a cadena 00:10:56
de producción de cadáveres 00:10:59
e de cremado 00:11:01
o primeiro problema que se plantea 00:11:06
os primeiros trenes que chegan 00:11:11
a Auschwitz 00:11:14
se les dice 00:11:14
se les desnuda 00:11:17
se les mete en la cámara de gas 00:11:20
se les gasea 00:11:22
e a condición 00:11:23
inicialmente 00:11:24
nisiquera se pensa en desnudar 00:11:27
segun chegan se les va metendo 00:11:29
allí dentro 00:11:31
lo cual é un follón de narices 00:11:32
porque a gente se resiste 00:11:36
porque aquello retrasa o proceso moitísimo 00:11:37
e o proceso de producción 00:11:39
de cada vez al día se bloquea 00:11:41
a continuación se pensa 00:11:43
que é mellor desnudarlos antes porque a roupa 00:11:45
hai que reciclarla 00:11:47
e naturalmente cando os varones con a gente 00:11:48
morta de hambre chega a Auschwitz 00:11:51
cando dicen a las mujeres 00:11:54
que se teñen que desnudar allí antes de entrar 00:11:55
e ao mesmo tempo 00:11:57
aos varones igualmente 00:12:00
se crean 00:12:01
unhas tensións 00:12:03
espantosas, unhas violencias espantosas 00:12:06
que impiden que o ritmo 00:12:07
de entrada se mantenga 00:12:09
finalmente se encuentra, que é o que se encuentra? 00:12:11
como estaba describiendo Fernando Palmero ayer 00:12:13
era exactamente el teatro, la escena 00:12:15
lo que se encuentra es la construcción de una escena 00:12:17
una escena en la cual 00:12:20
el que llega a Auschwitz 00:12:22
lo que se le dice es que ha llegado 00:12:23
a un campo de internamiento 00:12:25
un lugar de internamiento 00:12:28
que viene de un tren que ha atravesado 00:12:29
en algunos casos toda Europa 00:12:32
durante días sin comer y sin beber 00:12:33
y que se les va a pasar 00:12:36
inmediatamente al comedor 00:12:38
para que puedan alimentarse 00:12:39
pero que en el estado de higiene 00:12:41
en el que llegan no se puede pasar a un comedor 00:12:44
y que por lo tanto hay que pasar 00:12:45
previamente por las duchas 00:12:47
inmediatamente después de las cuales 00:12:48
se les proporcionará ropa limpia 00:12:50
y una taza de té 00:12:53
se acabó el conflicto 00:12:54
la gente se coloca precisamente encima 00:12:57
y va entrando impecablemente 00:12:59
a partir de ese momento el ritmo 00:13:01
el cronometraje 00:13:03
de las líneas 00:13:06
estamos en un caso diferente 00:13:09
pero es un caso de escena 00:13:13
es escena 00:13:15
Pero bueno, eso que se dá 00:13:16
En las situaciones límites 00:13:20
Y quiero coger ese ejemplo 00:13:22
Porque efectivamente no piensen ustedes 00:13:24
Que la escena se dá en cuestiones 00:13:25
Tontas o triviales 00:13:27
No, la escena rige 00:13:29
Todos los comportamientos humanos 00:13:31
Y cuanto más extremos son 00:13:33
Más importante es que la escena 00:13:34
La remueve 00:13:37
El hombre no es más que disfraz 00:13:38
Toda la cara 00:13:56
Pascal se refiere por ejemplo 00:14:04
algo que ya en el XVII 00:14:09
está muy tipificado 00:14:11
incluso llegase a ser muy pintoresco 00:14:14
el uso de los 00:14:16
de los ropajes 00:14:18
y las máscaras 00:14:20
en determinados oficios 00:14:21
si ustedes han visto 00:14:22
alguna de las grandes películas 00:14:26
de Tabernier 00:14:29
concretamente la que 00:14:33
se refiere al periodo de la 00:14:35
regencia 00:14:38
Tiene unha escena de médicos 00:14:38
Al inicio mesmo da película 00:14:45
Que claro, que non conozca ese mundo 00:14:48
Pode pensar que é unha criatura 00:14:50
Ou que é unha broma 00:14:52
Non é unha broma 00:14:52
Os disfrazes dos cirujanos 00:14:54
Unha especie de picos de pájaro 00:14:57
Todo isto está completamente 00:15:00
Era parte esencial 00:15:02
Como se que se 00:15:03
O médico que le recibe 00:15:05
con el estetoscopio colgado 00:15:09
ese estetoscopio probablemente no lo vaya a utilizar 00:15:10
en todo el día 00:15:13
es parte del uniforme 00:15:13
y punto 00:15:16
Pascal lo dice con mucha desgracia 00:15:17
en algún pasaje de los pensamientos 00:15:20
¿quién demonios iba a permitir 00:15:21
que un médico lo hiciera? 00:15:25
las barbaridades 00:15:27
que le soportamos a un médico 00:15:28
si no compareciese ante nosotros 00:15:30
con su máscara 00:15:33
su hábito 00:15:35
todo aquello que lo situase 00:15:36
en un espacio simbólico 00:15:39
incuestionable 00:15:42
é exactamente o mesmo 00:15:43
tal dos dos ejemplos 00:15:46
simultaneamente, é exactamente o mesmo 00:15:47
con os jueces 00:15:50
de que? 00:15:50
le íbamos a permitir a un buen señor 00:15:53
que decida sobre a nosa vida 00:15:56
se non fuera porque 00:15:58
aparece 00:16:00
revestido de todas 00:16:02
las, todos los propajes 00:16:04
que lo consagran 00:16:06
como sujeto 00:16:09
sacralmente 00:16:11
en vestido de santista 00:16:12
de unha a outra moda 00:16:13
eso sucede en todas 00:16:16
as actividades humanas, en todas 00:16:18
a veces con uniformes moi explícitos 00:16:20
en outras con uniformes menos explícitos 00:16:22
pero incluso 00:16:25
a presencia de uniforme 00:16:26
que é unha función de uniformidade 00:16:28
fantástica 00:16:30
políticos saben perfectamente 00:16:32
que cando se está facendo unha campaña electoral 00:16:40
o primero que les dice 00:16:42
o técnico de información 00:16:43
é que non cambie de traje 00:16:45
no caso, que tenga media docena de trajes idénticos 00:16:46
de tal modo que 00:16:51
o reconocimento 00:16:53
se produzca de un modo automático 00:16:54
o que genera a quiescencia 00:16:57
non é 00:17:01
realidade de ningún tipo 00:17:03
é a máscara 00:17:05
é aquello 00:17:07
en función do qual 00:17:13
está configurada 00:17:14
se pode chegar ao infantilismo 00:17:15
deste país onde 00:17:24
para identificar a un dirigente político 00:17:25
se pode 00:17:29
é unha caricatura 00:17:31
de unha subida 00:17:34
pero o principio 00:17:38
de que nadie presta 00:17:39
aquí esta figura 00:17:43
a un individuo 00:17:44
sino a un arquetipo 00:17:45
e que o arquetipo non é 00:17:49
máis que un disfraz 00:17:51
codificado 00:17:52
é absolutamente esencial 00:17:53
e, por tanto, todos os grandes 00:17:56
del XVII 00:17:58
lo han vivido 00:17:59
de un modo máis ou menos radical 00:18:01
a cae pascal é a brutalidade 00:18:03
o que é o que é 00:18:04
o hombre non é máis que disfraz 00:18:06
nada máis que mentira 00:18:11
e hipocresía 00:18:15
tanto en sí mesmo 00:18:16
como respecto dos outros 00:18:18
e é que isto seguimos a estar 00:18:20
en igual respecto aos outros 00:18:22
recorda o que veíamos con o famoso náufrago 00:18:23
A mi me trae sempre na cabeça 00:18:26
A anécdota 00:18:30
Del viejo Borges 00:18:34
Que está paseando por Buenos Aires 00:18:36
E se le cruza un admirador 00:18:38
Ah, vostedes Borges, vostedes Borges 00:18:40
E o Borges se queda no mundo e dice 00:18:43
Hombre, algunas veces 00:18:44
Pois eso, algunas veces 00:18:46
Lo tremendo é que 00:18:49
Todos jugamos 00:18:52
A creernos que somos 00:18:54
mientras eso sea simplemente un juego 00:18:57
no hay peligro 00:19:01
sigamos leyendo un juego 00:19:02
saben ustedes la butad 00:19:04
que solía 00:19:07
decir en clase 00:19:09
Jacques Lacan 00:19:11
que es el gran renovador del psicoanálisis 00:19:13
en la segunda mitad del siglo XX 00:19:16
en sus clases sobre la psicosis 00:19:18
siempre decían 00:19:20
no se piensen ustedes jamás 00:19:21
que un psicótico 00:19:23
es un señor que se cree Napoleón 00:19:25
Un psicótico 00:19:27
É un señor que se cree 00:19:29
Ele mesmo 00:19:31
Eso se titula 00:19:32
Eso se titula psicosis 00:19:34
A confusión do pronome 00:19:36
Con a sustancia 00:19:39
Eu sou 00:19:41
Uff, pois como usted sea 00:19:43
Espero un momentito que eu salgo correndo 00:19:46
Conclusión 00:19:48
De Pascal 00:19:57
Pois que a ficción do eu 00:20:00
É prácticamente inevitável 00:20:03
estamos con el propio lenguaje 00:20:05
nos impone 00:20:07
su presencia 00:20:09
cuestionemosla 00:20:10
de un modo continuo 00:20:12
y sobre todo 00:20:14
evitemos que nadie se la crea 00:20:15
es eso, el divorcio 00:20:18
el divorcio 00:20:20
es injusto 00:20:21
que nadie se apegue a mi 00:20:27
aunque lo haga 00:20:31
con placer y voluntariamente 00:20:35
engañaré 00:20:37
áquellos 00:20:42
en quenes haga 00:20:44
nacer 00:20:47
o deseo 00:20:48
de ellos, o deseo de apegarse. 00:20:51
Porque 00:20:55
non soy o fin 00:20:55
de nadie 00:21:00
e non teño con que satisfazerlo para poder ser o fin 00:21:00
de alguien. Habría que tener 00:21:04
entidade. 00:21:06
E tan solo tiene Dios. 00:21:08
Que demonios 00:21:11
hago con alguien 00:21:12
en quen é favorecido 00:21:14
a fantasía 00:21:23
de un acceso 00:21:27
non hai acceso 00:21:30
non hai acceso porque non hai o eu 00:21:35
ao qual o outro dice amar 00:21:43
non hai o outro 00:21:45
por o qual o eu dice 00:21:46
facerse amar 00:21:49
é injusto que 00:21:50
se atreguen a mi 00:21:57
ou cando se haga con placer e voluntariamente 00:22:00
engañar 00:22:03
aquellos en que hagan hacer 00:22:05
tal deseo 00:22:07
porque non soy 00:22:07
el fin de nadie 00:22:11
e non tengo 00:22:12
con que satisfacernos 00:22:15
con que va a satisfacer 00:22:16
a nadie un pronombre personal 00:22:19
que é 00:22:20
lo único que hai cando digo yo 00:22:24
lo demás 00:22:27
é un permanente tránsito 00:22:29
en el tiempo. 00:22:32
Soy un fuí y un ser. 00:22:39
Pero no soy un fuí y un ser. 00:22:41
No es casa. 00:22:44
¿Estoy acaso 00:22:46
en disposición de morir? 00:22:47
De tal modo que su apego 00:22:51
morirá. 00:22:54
Y así pues, 00:23:02
como seré culpable 00:23:04
por hacer creer 00:23:05
una falsedad, una mientidad, 00:23:07
aunque 00:23:10
esa persuasión se efectúe con dulzura, 00:23:10
y sea creída con placer 00:23:13
y aun cuando 00:23:16
eso me produjese placer a mí 00:23:19
sería exactamente igual 00:23:21
de culpable por hacerme amar 00:23:26
es decir, por permitir 00:23:28
que se proyecte 00:23:30
una búsqueda de sustantividad 00:23:31
y se atraigo las gentes 00:23:34
a mirarse a mí 00:23:40
ou apegarse a mi 00:23:42
debo advertir 00:23:45
a cuantos estuvieran dispuestos a consentir 00:23:47
en tal mentira 00:23:53
que non deben creerla 00:23:54
por máis ventajas que para mi tenga 00:23:57
en que la cree 00:24:00
e do mesmo modo 00:24:01
que non deben apegarse a mi 00:24:04
puesto que é necesario que pasen 00:24:08
a súa vida 00:24:12
e aos seus cuidados 00:24:13
en agradar a Deus 00:24:15
que é ese sí que é mentira 00:24:16
que pasen a súa vida 00:24:18
e aos seus cuidados 00:24:23
agradando 00:24:25
a Deus 00:24:28
o vos tatuai 00:24:29
fin do discurso sobre o yo 00:24:31
busquemos agora 00:24:36
completarlo con o discurso 00:24:38
sobre a imaginación 00:24:41
que seria 00:24:42
en la numeración 00:24:44
Martinou 00:24:47
el discurso 14 00:24:49
acerca de la imaginación 00:24:53
en este caso é moito máis fácil de reconstruir 00:24:55
porque está construído 00:25:05
el discurso de la imaginación 00:25:08
en su casi totalidad 00:25:10
está 00:25:12
abarca 00:25:13
el pasaje 00:25:15
L44-B82 00:25:18
L44-B82 00:25:21
pero se puede completar 00:25:25
vamos, y se debe completar 00:25:27
con L45-B83 00:25:29
L48-B366 00:25:32
L25-B366 00:25:38
L25-B366 00:25:42
O discurso da imaginación 00:25:43
Por iso les unido os dois textos 00:25:52
Completa a caracterización 00:25:55
Del yo 00:25:59
Como 00:26:00
Suplantación sustantiva 00:26:05
De lo que non tene máis que a realidade 00:26:10
Sobre esa realidad 00:26:12
Verdad 00:26:17
Lo que facemos é 00:26:18
Anudar 00:26:20
Unha red de imagens 00:26:21
Unha red de representaciones 00:26:24
Unha red de ilusiones 00:26:27
E iso nos permite 00:26:29
O doble juego 00:26:33
De dar estructura armónica 00:26:34
Ás cousas 00:26:41
Ao mesmo tempo 00:26:43
Que 00:26:45
Construímos 00:26:45
Estructura armónica 00:26:48
En esa ficción chamada 00:26:50
A imaginación 00:26:52
la red representativa 00:26:59
que introduce 00:27:06
el sentido 00:27:12
como 00:27:13
la suposición de una 00:27:20
armonía en las cosas que se ajustaría 00:27:23
al deseo 00:27:26
del que habla de ellas 00:27:31
en algún momento en clase 00:27:34
cuando hablábamos 00:27:47
del relato del náufrago 00:27:48
les indicaba que 00:27:51
esa intuición 00:27:55
la imaginación 00:27:58
como constructora de mundo 00:28:01
está en todo 00:28:02
en toda la literatura europea 00:28:05
de los siglos XVI y XVII 00:28:07
pero que no necesariamente 00:28:10
hay que buscar una 00:28:13
filiación directa 00:28:14
realmente es una 00:28:16
idea ambiental 00:28:18
buena parte 00:28:20
ya también es indicada que 00:28:22
está muy en el punto de afranco 00:28:23
sobre todo no aspecto teatral 00:28:25
de la metáfora 00:28:27
les recuerdo ahora nuevamente 00:28:29
puesto que nos va a venir nuevamente a la cabeza 00:28:32
que, pese a lo que pueda 00:28:35
parecer 00:28:37
el relato 00:28:38
de próspero en la tempestad 00:28:40
no puede haber sido conocido 00:28:43
como el de Pascal 00:28:44
los autores, todos ellos reproduzcan 00:28:45
relatos 00:28:50
muy, muy, muy similares 00:28:52
Shakespeare no es conocido 00:28:54
en Francia hasta 00:28:58
yo creo que hasta el XVIII 00:29:00
pero es igual 00:29:02
eso no es una cuestión personal 00:29:04
cuando próspero 00:29:06
cuando próspero 00:29:08
hacia el final de la tempestad 00:29:12
su discurso de desaparición 00:29:14
gran artefacto 00:29:21
puesto en piedra de su magia 00:29:26
estos sueños 00:29:28
llegan a su fin 00:29:40
os palacios 00:29:41
fantásticos 00:29:45
das altas torres 00:29:47
que se desmoronarán 00:29:48
no aire 00:29:51
no aire tenue 00:29:51
e acaba con a fórmula 00:29:54
que de algún modo se convierte en a fórmula canónica 00:29:58
da configuración 00:30:01
do imaginario 00:30:03
nos siglos XVI e XVII 00:30:04
estamos 00:30:06
estamos 00:30:08
tejidos 00:30:10
na materia dos sonhos 00:30:12
e toda a musicalidade 00:30:14
escurre 00:30:16
nun solo letado 00:30:17
xa é que está a ver 00:30:20
a forma perfecta 00:30:24
a forma literaria 00:30:26
grandiosa 00:30:26
algo que é unha 00:30:29
intuición, unha sospecha 00:30:30
de época 00:30:33
na que 00:30:34
a imaginación 00:30:36
constitúe 00:30:40
esa 00:30:43
forza 00:30:44
originaria 00:30:46
que non só non é 00:30:50
fruto da subjetividade humana 00:30:57
sino que é sugestora 00:31:02
a subjetividade humana non é máis 00:31:07
que un entrecruzamento 00:31:12
efímero de imágenes 00:31:16
imágenes 00:31:18
de imaginación 00:31:21
é esta parte 00:31:37
dominante do hombre 00:31:42
este amo 00:31:44
de error 00:31:50
esta ama 00:31:52
esta ama de error 00:31:56
falsedad 00:31:58
e tanto máis engañosa 00:31:59
quanto que non sempre lo é 00:32:07
porque seria regla infalible 00:32:11
de la verdad 00:32:18
se fuera regla infalible 00:32:19
de mentira 00:32:22
o problema da imaginación 00:32:23
é que non pega 00:32:26
ni no ámbito da verdad 00:32:27
ni no ámbito da mentira 00:32:28
pega un ámbito 00:32:29
en o que as representaciones 00:32:32
se estructuran entre sí 00:32:35
conforme 00:32:38
as asociaciones 00:32:40
de deseo e memoria 00:32:42
que non pertenecen ao ámbito da razón 00:32:44
se estuviéramos no ámbito da polirracionalidade 00:32:48
fantástico 00:32:54
podría, se supiéramos 00:32:56
se dispusiéramos de algo 00:33:00
que mentiera sempre 00:33:02
non habría 00:33:04
o mellor criterio de verdade que ese 00:33:06
o criterio de veracidade 00:33:07
absoluta 00:33:10
a imaginación é que non é verdadeira e falsa 00:33:12
por iso non se pode valorar 00:33:14
é un dato constituyente 00:33:15
Ustedes non poden dicir 00:33:18
O sujeito pode situarse ao marxen da imaginación 00:33:19
Fuera da imaginación 00:33:22
Non, o sujeito é o cruzo da imaginación 00:33:23
E nese cruzo da imaginación 00:33:27
O esforzo do análisis 00:33:29
Racional 00:33:33
O matemático 00:33:35
Está en acotar 00:33:37
Zonas 00:33:39
Limitadísimas 00:33:41
Nas cuales 00:33:43
As imágenes poden ser acumuladas 00:33:45
As imágenes geométricas, por exemplo 00:33:47
E iso é un campo mínimo 00:33:49
En a medida en que, por lo demás 00:33:53
As imágenes están asociadas ao lenguaje 00:33:57
Non hai un solo aspecto 00:34:00
De nosa vida 00:34:04
Que se sustraiga por completo 00:34:05
Ao ámbito do imaginario 00:34:09
Desde perspectivas absolutamente contrapuestas 00:34:12
En moitos aspectos 00:34:17
Sin embargo, no concepto de base 00:34:19
idéntica a formulación 00:34:21
que encontrarán ustedes en Pascal 00:34:23
e en Spikosan, os dos probablemente 00:34:24
máis grandes teóricos 00:34:27
de lo imaginario 00:34:29
en el siglo XVII 00:34:31
é que se nosa 00:34:33
desde 00:34:38
el intelecto 00:34:39
e as inundaciones 00:34:42
onde aparece a fórmula 00:34:43
a imaginación 00:34:45
é tanto máis 00:34:54
dificultosa 00:34:58
de delimitar 00:35:01
cuanto que 00:35:03
está identificada 00:35:04
con a estructura mesma da lengua 00:35:07
eso é o que diferencia 00:35:10
se é unha lengua natural 00:35:16
de unha lengua artificial 00:35:17
de unha lengua científica de cualquier tipo 00:35:19
nosotros 00:35:20
hablamos 00:35:22
desde sintaxis 00:35:24
máis ou menos bien construída 00:35:27
máis ou menos complexa 00:35:29
e con un léxico 00:35:31
progresivamente 00:35:41
empobrecido 00:35:43
pero 00:35:44
basicamente nosotros hablamos 00:35:46
con 00:35:48
grandes comodines de imágenes 00:35:50
que cristalizan 00:35:56
en palabras 00:35:59
que por si só 00:36:02
funcionan como piedades 00:36:04
les dou un exemplo que é moi claro 00:36:07
en Spinoza 00:36:13
non é o básico 00:36:15
é un exemplo particularmente claro 00:36:16
o uso 00:36:19
o uso da partícula final 00:36:20
para 00:36:26
todos utilizamos iso como se fose unha perna 00:36:26
bueno, pois 00:36:32
teño aquí un par de pernas 00:36:38
para poder 00:36:42
andar por el aula 00:36:43
Tengo un par de oxos para poder mirar 00:36:46
Tengo unhas manos para poder agarrar un libro 00:36:49
Un boleto, un termo 00:36:55
Que demonios estamos dicendo 00:36:58
Cando dicemos iso? 00:37:00
Es que non se dice iso moi ben 00:37:04
No apéndice da parte general da ética 00:37:05
Non estamos dicendo nada 00:37:08
Rigurosamente nada 00:37:09
Se queremos dicir o que estamos facendo 00:37:11
Diremos 00:37:16
Yo ando porque tenho un par de piernas 00:37:16
yo cojo la botella 00:37:21
porque tengo 00:37:24
unha funcional para hacerlo 00:37:24
yo les veo porque 00:37:28
mis ojos tienen un funcionamiento 00:37:33
adecuado para 00:37:35
coger 00:37:39
cual é a diferencia en decir 00:37:40
yo hago isto porque 00:37:45
o yo 00:37:47
dispongo de tal facultad para 00:37:49
solamente que estamos 00:37:53
subiendo unha finalidade 00:37:54
que demonios 00:37:55
Dicen ustedes 00:37:58
Cando dicen 00:38:00
O pájaro 00:38:00
Tiene alas para volar 00:38:02
Non, toque as narices 00:38:04
O pájaro vuela porque tiene alas 00:38:06
Pero se o que usted está dicendo 00:38:09
É o pájaro 00:38:11
Tiene alas para volar 00:38:14
E tene usted a sensatez básica 00:38:16
Para pensar o que está dicendo 00:38:19
O que isto está facendo 00:38:21
É atribuir a existencia 00:38:23
De, por causa final 00:38:25
de unha realidad 00:38:27
trascendente respecto 00:38:30
de la cual 00:38:33
se orienta la actividad 00:38:34
de ese 00:38:37
espázaro 00:38:38
de ese individuo 00:38:42
ou de ese lo que sea 00:38:46
naturalmente que eso é inevitable 00:38:47
todos lo decimos 00:38:50
pero decir de algo que é inevitable 00:38:51
non é decir que sea verdadero 00:38:59
é máis, decir de algo que é inevitable 00:39:04
E que seguimos diciéndolo 00:39:07
A pesar de que sabemos 00:39:08
Que non é 00:39:10
Que non dice nada 00:39:11
Debería ser para todos 00:39:12
Un motivo de meditación 00:39:16
O motivo de 00:39:17
Plantearnos por que 00:39:21
A nosa consciencia 00:39:22
Tiene unha tal necesidade de consuelo 00:39:25
É a dizer 00:39:30
Unha tal necesidade 00:39:30
De ajustar todo o que le sucede 00:39:32
A finalidades 00:39:35
a estructuras teleológicas 00:39:36
o imaginario 00:39:39
construye 00:39:42
unha maravillosa 00:39:44
incluso en sus variantes de pesadilla 00:39:45
pero non é menos finalístico 00:39:49
o imaginario dota sentido 00:39:50
a todo o que hacemos 00:39:54
e o encaja 00:39:55
dentro de unha narración 00:39:59
orientada 00:40:01
en a perspectiva 00:40:03
del gran narrador 00:40:04
a imaginación é esta parte 00:40:06
dominante 00:40:19
en el hombre 00:40:20
esta ama 00:40:22
ou maestra 00:40:24
de error 00:40:25
e de falsedad 00:40:26
tanto máis perversa 00:40:27
cuanto 00:40:30
perdón 00:40:30
tanto máis engañosa 00:40:31
cuanto que non lo é 00:40:32
sempre 00:40:33
pues de que sería 00:40:34
regla infalible 00:40:36
de verdad 00:40:37
se fuera regla 00:40:38
infalible 00:40:39
de mentira 00:40:40
pero como quiera 00:40:41
que a maior de las veces 00:40:45
é falsa 00:40:46
no, perdón 00:40:47
pero 00:40:50
aun siendo 00:40:50
a maior parte das veces falsa 00:40:52
non dá 00:40:54
ninguna huella 00:40:56
de sú calidad 00:40:58
marcando 00:40:59
con o mesmo carácter 00:41:03
o verdade 00:41:05
e é esencial iso 00:41:06
o imaginario non é ni verdadeiro ni falso 00:41:10
é imaginario 00:41:12
e portanto 00:41:14
o que se debe exigir 00:41:15
a que trate de enfrentarse con ello 00:41:17
é sencillamente buscar 00:41:19
Cuáles son as reglas que lo componen como imaginario 00:41:21
Cuáles son as reglas que permiten 00:41:24
A Jos de Latour 00:41:29
Articular los juegos de luz y sombra 00:41:32
Que resultan 00:41:35
Gestores de unha tal fuerza 00:41:37
En la mirada del sujeto que se coloca delante del cuadro 00:41:41
Son brederos ou falsos? 00:41:44
Se a mi me preguntase 00:41:47
É bredero ou falso un cuadro de Jos de Latour? 00:41:48
pero no estes lo mandarían 00:41:51
a fregar 00:41:53
estupideces 00:41:54
están bien o mal construido 00:41:55
e aí podemos 00:41:58
entrar en un debate 00:42:00
dificilísimo para seguir 00:42:02
non há reconstrucción 00:42:04
de imagen verdadera ni falsa 00:42:09
sino funcional ou non funcional 00:42:10
funcional ou non funcional 00:42:13
nas grandes máquinas 00:42:16
de introducción de consciencia de massa 00:42:21
e iso chega naturalmente 00:42:23
á caricatura 00:42:25
ao extremo 00:42:26
é verdadeiro ou falso 00:42:33
é verdadeiro ou falso 00:42:35
un informativo de televisión 00:42:39
non é verdadeiro ou falso 00:42:41
é unha secuencia de imágenes 00:42:44
que busca 00:42:47
a atracción da mirada 00:42:48
en este caso por motivos económicos 00:42:50
moi ben estabelecidos 00:42:53
a tasa publicitaria 00:42:54
Cualquiera que, se alguno de ustedes 00:42:55
Ha tenido que pasar por ese medio 00:43:00
Sabrá perfectamente como funciona eso 00:43:02
Non se busca noticia de continuación da imagen 00:43:04
Eso, quítanse todo a la cabeza 00:43:07
Non, un informativo de televisión, non é eso 00:43:09
Primeiro se hace unha recopilación 00:43:11
De cuales son as imágenes que han chegado 00:43:15
De agencia ou de onde sea 00:43:18
Ao estudio durante as últimas horas 00:43:20
se busca cual é a imagen 00:43:22
que pode impactar máis directamente 00:43:25
ao espectador 00:43:27
e a continuación se estructura o informativo 00:43:27
é un caso de informativos 00:43:30
inhabitualmente honestos 00:43:34
porque o que máis habitualmente se hace 00:43:37
é inventar a imagen 00:43:39
non estou a falar por hablar 00:43:40
eu vi como se inventaban as imágenes 00:43:44
en Bucarest 00:43:47
en 1700 00:43:49
en 1990 00:43:50
en 1990 00:43:53
inmediatamente despues 00:43:58
do volveo de Estado 00:44:00
oigan 00:44:02
ustedes hacen unha idea 00:44:05
de la fortuna que se gasta 00:44:07
cualquiera de las grandes cadenas mundiales 00:44:09
estaban allí 00:44:12
todas, todas 00:44:13
ustedes saben la fortuna que supone 00:44:14
llegar a un equipo de televisión 00:44:18
desde Estados Unidos, desde Londres 00:44:19
desde Madrid 00:44:21
a Bucarest 00:44:23
colocamos allí 00:44:26
colocamos as antenas 00:44:27
en época en que non había 00:44:30
todo era marcado 00:44:31
que demonios hacen ustedes 00:44:33
se non hai noticias, se non hai nada 00:44:36
se non pasa nada 00:44:37
eu estaba allí, non pasaba nada 00:44:38
se lo inventan 00:44:41
se lo inventan, o que non pode ser 00:44:43
é que a inversión se pierda 00:44:45
o único que me pasaba nunca 00:44:47
es que en el hotel intercontinental 00:44:52
eran los hoteles 00:44:56
que estaban rodando 00:45:01
pero con las cadenas de transmisión 00:45:05
que son las que tienen 00:45:06
en torno al hotel intercontinental 00:45:07
se produjo una especie de gran 00:45:10
acampada 00:45:14
de todos 00:45:15
los 00:45:17
necesitados 00:45:19
que utilizan a palavra mesoada porque é a máscara 00:45:21
de todos os necesitados 00:45:26
cada 00:45:27
hora e media ou cada dos horas 00:45:30
seria un señor con un taco 00:45:34
de dólares 00:45:36
o que podía ser de la BBC 00:45:36
o que podía ser de la CNN 00:45:39
o que podía ser 00:45:42
de la FOC 00:45:44
o que podía ser de cualquiera 00:45:45
se iba 00:45:47
al jefe de la acampada 00:45:50
que atizaba el taco 00:45:51
de dólares 00:45:53
e inmediatamente se anotaba a manifestación 00:45:54
en torno a la cámara que estuviese colocada 00:45:57
en la posición máis adecuada 00:46:00
para dar unha visión conmocionante 00:46:01
do que sucede 00:46:03
e punto 00:46:04
é un caso límite 00:46:07
porque naturalmente 00:46:08
en el caso de ese tipo de situaciones 00:46:09
a cosa chega a lo sangrante 00:46:14
pero cualquier 00:46:16
cualquier 00:46:18
cualquier 00:46:21
de medios 00:46:21
audiovisuales 00:46:24
que haya 00:46:26
en algún momento 00:46:28
tratado de narrar 00:46:30
su historia 00:46:31
como periodista 00:46:31
medio de audiovisuales 00:46:34
y en España 00:46:35
como lo ha hecho muy bien 00:46:35
muy bien 00:46:36
Arturo Pérez Reverto 00:46:37
a contar eso 00:46:39
no se hace 00:46:40
otra cosa 00:46:42
miren 00:46:43
lo que está describiendo 00:46:48
el siglo XVII 00:46:49
ya sea Pascal 00:46:50
ya sea Espinosa 00:46:51
ya sea el padre Martín 00:46:54
de barcos 00:46:57
ya sean 00:46:57
los arquitectos 00:47:02
de la compañía de Jesús 00:47:06
es algo 00:47:08
que de algún modo 00:47:12
algo que es 00:47:13
nuestra prehistoria 00:47:15
el descubrimiento 00:47:16
que produce 00:47:18
una fascinación 00:47:19
absoluta 00:47:19
en el siglo XVII 00:47:20
de que la mirada 00:47:20
se puede construir 00:47:22
a la medida 00:47:23
y que quien construye 00:47:24
a la mirada 00:47:25
a la medida 00:47:26
construye 00:47:26
a la cabeza 00:47:26
a la medida 00:47:27
esa es la función 00:47:27
de la magia 00:47:29
seguimos 00:47:30
Valoración:
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Eres el primero. Inicia sesión para valorar el vídeo.
Idioma/s:
es fr
Materias:
Filosofía
Autor/es:
Antonio Grande Rubio
Subido por:
Ctif madridsur
Licencia:
Reconocimiento - No comercial - Compartir igual
Visualizaciones:
104
Fecha:
2 de diciembre de 2016 - 19:06
Visibilidad:
Público
Enlace Relacionado:
http://ctif.madridsur.educa.madrid.org/index.php?option=com_crif_cursos&id=1040&view=uncurso&lista=default&orden=&cursoacademico=0&Itemid=54
Centro:
C.TER.INN.Y FORM CTIF MADRID-SUR
Descripción ampliada:
La imaginación es una estructura que dota de sentido a las cosas, haciéndolas aparecer como armónicas con el deseo de quien sobre ellas habla. La subjetividad humana no es más que un entrecruzamiento efímero de imágenes.
Duración:
47′ 32″
Relación de aspecto:
5:4 Es el estándar al cual pertenece la resolución 1280x1024, usado en pantallas de 17". Este estándar también es un rectángulo.
Resolución:
720x576 píxeles
Tamaño:
704.24 MBytes

Del mismo autor…

Ver más del mismo centro

Comentarios

Para publicar comentarios debes entrar con tu nombre de usuario de EducaMadrid.

Comentarios

Este vídeo todavía no tiene comentarios. Sé el primero en comentar.



EducaMadrid, Plataforma Educativa de la Comunidad de Madrid

Plataforma Educativa EducaMadrid