Activa JavaScript para disfrutar de los vídeos de la Mediateca.
Pascal (6ª sesión - 2ª parte)
Ajuste de pantallaEl ajuste de pantalla se aprecia al ver el vídeo en pantalla completa. Elige la presentación que más te guste:
Parte segunda de la sexta ponencia del curso "Pascal" realizada por el filósofo D. Gabriel Albiac el 1 de diciembre de 2016 en el CTIF Madrid-Sur.
A resposta de Mitón
00:00:06
A resposta de Pascalo, por suposto
00:00:08
A resposta de Junto de Ministro de Libertino
00:00:11
Non
00:00:13
Porque al actuar como nosotros lo hacemos
00:00:15
Actuar en los términos de la cortesía
00:00:18
De la RTP
00:00:21
Non porque al actuar como lo hacemos
00:00:21
Obligamos
00:00:27
Educadamente, cortésmente
00:00:30
Cortésmente con todo el mundo
00:00:33
ya non hai sujeto para diálogos
00:00:39
esa é a posición de mito
00:00:41
que era o texto que les citaba
00:00:43
sobre o NTT
00:00:45
lo tienen con unha claridade
00:00:46
meridiana, a claridade é esa
00:00:49
o NTT consiste justamente
00:00:50
en establecer
00:00:53
normas de relación entre el yo e o outro
00:00:55
que non induzcan
00:00:57
constricción
00:00:59
non?
00:01:01
como nosotros
00:01:05
con el TAUM lo hacemos
00:01:06
cortesmente con todo o mundo
00:01:08
ya non hai
00:01:11
materia para odiarnos
00:01:13
Resposta
00:01:15
novamente de Pascal
00:01:21
que é ao revés
00:01:22
por entón a materia está oculta
00:01:23
e por tanto a perversidade
00:01:26
o problema é o asunto
00:01:28
perdónenme a trivialidade
00:01:30
pero é a estupidez
00:01:36
de nosas universidades
00:01:38
en as que se dá por hecho
00:01:40
que o trato entre o profesor e o alumno
00:01:42
se entute
00:01:45
Jamás
00:01:46
Esa é a burla extrema
00:01:48
O despotismo
00:01:53
Porque a relación de un profesor con seus alunos
00:01:55
É unha relación despótica
00:01:57
A relación entre
00:01:59
Quem posee un saber
00:02:01
E quem non o posee
00:02:02
A relación despótica
00:02:04
Disfrazada de compadre
00:02:06
É o despotismo máis brutal
00:02:08
Que pode existir
00:02:10
Se vos vais a ser despotas con alguén
00:02:11
Denle la posibilidad de defenderse
00:02:14
Es decir, señálenle
00:02:18
Que usted es un hijo de puta
00:02:20
Y que por lo tanto
00:02:22
Tienen que tener claro
00:02:23
Que están ante un hijo de puta
00:02:25
Que les puede enseñar cosas
00:02:27
De las que no tienen ni pajo nariz
00:02:29
La gran burra
00:02:31
La inmensa burra
00:02:35
Que está en fingir que no hay barrera
00:02:37
Por lo menos
00:02:39
Deje clara la barrera
00:02:41
Después pues, digo de Pascón
00:02:42
Eso sería cierto
00:02:52
Si en el yo
00:02:56
No se odiase más
00:03:00
Que el displacer que de él nos viene
00:03:02
Pero es que no es eso
00:03:04
Eso es una trivialidad
00:03:06
Y eso efectivamente se puede producir con el
00:03:07
El yo, pues eso insisto
00:03:09
Un indivíduo insoportable
00:03:11
Pesado, grosero, lo que sea
00:03:13
Pero eso es una realidad
00:03:15
Pero lo que estamos hablando es de algo serio
00:03:16
Del hecho de que el yo
00:03:18
Al fijar los campos de perspectiva
00:03:21
Inabilita por completo
00:03:24
Cualquier comprensión real
00:03:27
De lo que sucede
00:03:30
E la suple
00:03:31
Por unha relación de dominación
00:03:32
Invisible
00:03:34
Iso seria cierto
00:03:36
Si non se odiase en el yo
00:03:48
Más que el displacer
00:03:51
Que de él nos viene
00:03:52
Pero si lo odio
00:03:54
Porque é injusto
00:04:04
Porque é injusta a existencia
00:04:05
Porque é injusto pasar
00:04:06
De la ficción gramatical
00:04:09
O del artificio gramatical
00:04:11
A
00:04:13
La proyección sustantiva
00:04:15
Porque é ilícito pasarte
00:04:17
Ego covito
00:04:21
A ego sum covitans
00:04:23
Se lo planteo así
00:04:25
Entón olvídese
00:04:28
Ni cortesía
00:04:29
Ni descortesía
00:04:33
Ni elegancia
00:04:34
Ni inelegancia
00:04:36
Ni bien hacer
00:04:37
Ni agresividad
00:04:40
El yo en tanto que tal
00:04:41
Lo rarifica todo
00:04:44
Pero si lo odio
00:04:46
Porque es injusto que se haga
00:04:51
Centro de todo
00:04:54
Es decir, que se haga sujeto de la frase
00:04:56
Si lo odio
00:04:58
Porque es injusto que se haga
00:05:02
Centro de todo
00:05:04
Lo odiaré siempre
00:05:05
Siempre porque naturalmente la segunda parte es
00:05:09
No puedo hablar sin utilizar
00:05:12
Los pronombres personales
00:05:14
Que son artificios
00:05:16
Que distorsionan todo lo que toca
00:05:19
En una palabra
00:05:20
El yo
00:05:29
Tiene dos polígrafos
00:05:35
Es injusto en sí
00:05:38
Es decir, es injusto en lo que es
00:05:44
El polo de construcción de la realidad
00:05:47
Es injusto en sí
00:05:50
En la medida en que se hace
00:05:53
centro de todo
00:05:57
que é a condición do lenguaje
00:05:58
que articula todo
00:06:01
e en segundo lugar
00:06:02
aspecto menor, pero
00:06:06
ligado ao primeiro
00:06:10
é incómodo aos outros
00:06:12
na medida en que busca
00:06:15
someterse
00:06:19
someterse por o procedimiento que sea
00:06:21
bondadoso, malvado
00:06:24
dulce, violento
00:06:27
exactamente igual
00:06:30
el acto
00:06:31
de lenguaje
00:06:33
es
00:06:34
la estrategia de incorporación
00:06:36
del otro a mi
00:06:42
esto es siempre
00:06:43
necesariamente una estrategia de dominio
00:06:48
y de ahí que naturalmente
00:06:51
la frase
00:06:53
acabe con una referencia de orden bélica
00:06:55
efectivamente
00:06:57
de lo que estamos hablando es de una guerra
00:06:59
car xa que moi
00:07:00
é o enemigo
00:07:04
e voudrete
00:07:06
ser o tirano
00:07:07
de todos os outros
00:07:09
porque cada chute
00:07:10
é o enemigo
00:07:13
e quixera ser
00:07:15
o tirano
00:07:19
de todos
00:07:21
os outros
00:07:23
vou soltar un pouco o texto
00:07:24
porque quero que me quede o tempo para ver o segundo
00:07:33
pasaje
00:07:35
se tras o pronombre non hai nada
00:07:36
sustantivo
00:07:46
o que si hai
00:07:48
é
00:07:52
o coágulo de imágenes
00:07:54
que compone
00:07:59
o escenario de hecho
00:08:05
o lugar
00:08:08
hipercodificado
00:08:12
en el cual el yo
00:08:16
se desenvuelve
00:08:19
sin conflicto
00:08:21
eso significa
00:08:23
que cuando decimos yo
00:08:36
más allá
00:08:39
de
00:08:41
artificio enunciativo
00:08:43
cuando decimos yo
00:08:46
fingiéndole
00:08:49
identidad
00:08:51
lo que estamos estructurando es un sistema
00:08:53
de disfrazas
00:08:58
como dixía na terminología de Nicol
00:08:59
un artificio de teatro
00:09:04
o problema é se realmente
00:09:09
en lo que concierne a realidad mundana
00:09:15
se pode operar de outro modo
00:09:17
que non seja
00:09:19
o do teatro
00:09:20
pequeno e rapidísimo paréntesis
00:09:22
ayer estábamos
00:09:27
algunos de los aquí presentes
00:09:31
asistindo a la presentación
00:09:32
de Matroz
00:09:35
de Mila
00:09:40
que narra
00:09:43
os cuatro anos de supervivencia
00:09:47
en un horno crematorio
00:09:50
en Auschwitz
00:09:52
e o presentador
00:09:53
e prologuista
00:09:59
do libro
00:10:01
nos
00:10:04
narra a siguiente historia
00:10:14
que eu já relacía
00:10:17
porque aparecen xoa, pero que é eficiente
00:10:18
volver a verla
00:10:20
é moi espectacular
00:10:21
de como se consigue
00:10:23
facer funcionar
00:10:32
as cámaras de gas
00:10:34
de un modo eficiente
00:10:37
unha non se dá conta
00:10:38
o programa técnico que é tener que producir
00:10:41
un número moi alto
00:10:43
o que é a cifra de cadáveres diarios
00:10:47
un número moi elevado
00:10:50
de cadáveres diarios
00:10:53
digamos, é este que é a industria
00:10:54
é a cadena
00:10:56
de producción de cadáveres
00:10:59
e de cremado
00:11:01
e
00:11:04
o primeiro problema que se plantea
00:11:06
os primeiros trenes que chegan
00:11:11
a Auschwitz
00:11:14
se les dice
00:11:14
se les desnuda
00:11:17
se les mete en la cámara de gas
00:11:20
se les gasea
00:11:22
e a condición
00:11:23
inicialmente
00:11:24
nisiquera se pensa en desnudar
00:11:27
segun chegan se les va metendo
00:11:29
allí dentro
00:11:31
lo cual é un follón de narices
00:11:32
porque a gente se resiste
00:11:36
porque aquello retrasa o proceso moitísimo
00:11:37
e o proceso de producción
00:11:39
de cada vez al día se bloquea
00:11:41
a continuación se pensa
00:11:43
que é mellor desnudarlos antes porque a roupa
00:11:45
hai que reciclarla
00:11:47
e naturalmente cando os varones con a gente
00:11:48
morta de hambre chega a Auschwitz
00:11:51
cando dicen a las mujeres
00:11:54
que se teñen que desnudar allí antes de entrar
00:11:55
e ao mesmo tempo
00:11:57
aos varones igualmente
00:12:00
se crean
00:12:01
unhas tensións
00:12:03
espantosas, unhas violencias espantosas
00:12:06
que impiden que o ritmo
00:12:07
de entrada se mantenga
00:12:09
finalmente se encuentra, que é o que se encuentra?
00:12:11
como estaba describiendo Fernando Palmero ayer
00:12:13
era exactamente el teatro, la escena
00:12:15
lo que se encuentra es la construcción de una escena
00:12:17
una escena en la cual
00:12:20
el que llega a Auschwitz
00:12:22
lo que se le dice es que ha llegado
00:12:23
a un campo de internamiento
00:12:25
un lugar de internamiento
00:12:28
que viene de un tren que ha atravesado
00:12:29
en algunos casos toda Europa
00:12:32
durante días sin comer y sin beber
00:12:33
y que se les va a pasar
00:12:36
inmediatamente al comedor
00:12:38
para que puedan alimentarse
00:12:39
pero que en el estado de higiene
00:12:41
en el que llegan no se puede pasar a un comedor
00:12:44
y que por lo tanto hay que pasar
00:12:45
previamente por las duchas
00:12:47
inmediatamente después de las cuales
00:12:48
se les proporcionará ropa limpia
00:12:50
y una taza de té
00:12:53
se acabó el conflicto
00:12:54
la gente se coloca precisamente encima
00:12:57
y va entrando impecablemente
00:12:59
a partir de ese momento el ritmo
00:13:01
el cronometraje
00:13:03
de las líneas
00:13:06
estamos en un caso diferente
00:13:09
pero es un caso de escena
00:13:13
es escena
00:13:15
Pero bueno, eso que se dá
00:13:16
En las situaciones límites
00:13:20
Y quiero coger ese ejemplo
00:13:22
Porque efectivamente no piensen ustedes
00:13:24
Que la escena se dá en cuestiones
00:13:25
Tontas o triviales
00:13:27
No, la escena rige
00:13:29
Todos los comportamientos humanos
00:13:31
Y cuanto más extremos son
00:13:33
Más importante es que la escena
00:13:34
La remueve
00:13:37
El hombre no es más que disfraz
00:13:38
Toda la cara
00:13:56
Pascal se refiere por ejemplo
00:14:04
algo que ya en el XVII
00:14:09
está muy tipificado
00:14:11
incluso llegase a ser muy pintoresco
00:14:14
el uso de los
00:14:16
de los ropajes
00:14:18
y las máscaras
00:14:20
en determinados oficios
00:14:21
si ustedes han visto
00:14:22
alguna de las grandes películas
00:14:26
de Tabernier
00:14:29
concretamente la que
00:14:33
se refiere al periodo de la
00:14:35
regencia
00:14:38
Tiene unha escena de médicos
00:14:38
Al inicio mesmo da película
00:14:45
Que claro, que non conozca ese mundo
00:14:48
Pode pensar que é unha criatura
00:14:50
Ou que é unha broma
00:14:52
Non é unha broma
00:14:52
Os disfrazes dos cirujanos
00:14:54
Unha especie de picos de pájaro
00:14:57
Todo isto está completamente
00:15:00
Era parte esencial
00:15:02
Como se que se
00:15:03
O médico que le recibe
00:15:05
con el estetoscopio colgado
00:15:09
ese estetoscopio probablemente no lo vaya a utilizar
00:15:10
en todo el día
00:15:13
es parte del uniforme
00:15:13
y punto
00:15:16
Pascal lo dice con mucha desgracia
00:15:17
en algún pasaje de los pensamientos
00:15:20
¿quién demonios iba a permitir
00:15:21
que un médico lo hiciera?
00:15:25
las barbaridades
00:15:27
que le soportamos a un médico
00:15:28
si no compareciese ante nosotros
00:15:30
con su máscara
00:15:33
su hábito
00:15:35
todo aquello que lo situase
00:15:36
en un espacio simbólico
00:15:39
incuestionable
00:15:42
é exactamente o mesmo
00:15:43
tal dos dos ejemplos
00:15:46
simultaneamente, é exactamente o mesmo
00:15:47
con os jueces
00:15:50
de que?
00:15:50
le íbamos a permitir a un buen señor
00:15:53
que decida sobre a nosa vida
00:15:56
se non fuera porque
00:15:58
aparece
00:16:00
revestido de todas
00:16:02
las, todos los propajes
00:16:04
que lo consagran
00:16:06
como sujeto
00:16:09
sacralmente
00:16:11
en vestido de santista
00:16:12
de unha a outra moda
00:16:13
eso sucede en todas
00:16:16
as actividades humanas, en todas
00:16:18
a veces con uniformes moi explícitos
00:16:20
en outras con uniformes menos explícitos
00:16:22
pero incluso
00:16:25
a presencia de uniforme
00:16:26
que é unha función de uniformidade
00:16:28
fantástica
00:16:30
políticos saben perfectamente
00:16:32
que cando se está facendo unha campaña electoral
00:16:40
o primero que les dice
00:16:42
o técnico de información
00:16:43
é que non cambie de traje
00:16:45
no caso, que tenga media docena de trajes idénticos
00:16:46
de tal modo que
00:16:51
o reconocimento
00:16:53
se produzca de un modo automático
00:16:54
o que genera a quiescencia
00:16:57
non é
00:17:01
realidade de ningún tipo
00:17:03
é a máscara
00:17:05
é aquello
00:17:07
en función do qual
00:17:13
está configurada
00:17:14
se pode chegar ao infantilismo
00:17:15
deste país onde
00:17:24
para identificar a un dirigente político
00:17:25
se pode
00:17:29
é unha caricatura
00:17:31
de unha subida
00:17:34
pero o principio
00:17:38
de que nadie presta
00:17:39
aquí esta figura
00:17:43
a un individuo
00:17:44
sino a un arquetipo
00:17:45
e que o arquetipo non é
00:17:49
máis que un disfraz
00:17:51
codificado
00:17:52
é absolutamente esencial
00:17:53
e, por tanto, todos os grandes
00:17:56
del XVII
00:17:58
lo han vivido
00:17:59
de un modo máis ou menos radical
00:18:01
a cae pascal é a brutalidade
00:18:03
o que é o que é
00:18:04
o hombre non é máis que disfraz
00:18:06
nada máis que mentira
00:18:11
e hipocresía
00:18:15
tanto en sí mesmo
00:18:16
como respecto dos outros
00:18:18
e é que isto seguimos a estar
00:18:20
en igual respecto aos outros
00:18:22
recorda o que veíamos con o famoso náufrago
00:18:23
A mi me trae sempre na cabeça
00:18:26
A anécdota
00:18:30
Del viejo Borges
00:18:34
Que está paseando por Buenos Aires
00:18:36
E se le cruza un admirador
00:18:38
Ah, vostedes Borges, vostedes Borges
00:18:40
E o Borges se queda no mundo e dice
00:18:43
Hombre, algunas veces
00:18:44
Pois eso, algunas veces
00:18:46
Lo tremendo é que
00:18:49
Todos jugamos
00:18:52
A creernos que somos
00:18:54
mientras eso sea simplemente un juego
00:18:57
no hay peligro
00:19:01
sigamos leyendo un juego
00:19:02
saben ustedes la butad
00:19:04
que solía
00:19:07
decir en clase
00:19:09
Jacques Lacan
00:19:11
que es el gran renovador del psicoanálisis
00:19:13
en la segunda mitad del siglo XX
00:19:16
en sus clases sobre la psicosis
00:19:18
siempre decían
00:19:20
no se piensen ustedes jamás
00:19:21
que un psicótico
00:19:23
es un señor que se cree Napoleón
00:19:25
Un psicótico
00:19:27
É un señor que se cree
00:19:29
Ele mesmo
00:19:31
Eso se titula
00:19:32
Eso se titula psicosis
00:19:34
A confusión do pronome
00:19:36
Con a sustancia
00:19:39
Eu sou
00:19:41
Uff, pois como usted sea
00:19:43
Espero un momentito que eu salgo correndo
00:19:46
Conclusión
00:19:48
De Pascal
00:19:57
Pois que a ficción do eu
00:20:00
É prácticamente inevitável
00:20:03
estamos con el propio lenguaje
00:20:05
nos impone
00:20:07
su presencia
00:20:09
cuestionemosla
00:20:10
de un modo continuo
00:20:12
y sobre todo
00:20:14
evitemos que nadie se la crea
00:20:15
es eso, el divorcio
00:20:18
el divorcio
00:20:20
es injusto
00:20:21
que nadie se apegue a mi
00:20:27
aunque lo haga
00:20:31
con placer y voluntariamente
00:20:35
engañaré
00:20:37
áquellos
00:20:42
en quenes haga
00:20:44
nacer
00:20:47
o deseo
00:20:48
de ellos, o deseo de apegarse.
00:20:51
Porque
00:20:55
non soy o fin
00:20:55
de nadie
00:21:00
e non teño con que satisfazerlo para poder ser o fin
00:21:00
de alguien. Habría que tener
00:21:04
entidade.
00:21:06
E tan solo tiene Dios.
00:21:08
Que demonios
00:21:11
hago con alguien
00:21:12
en quen é favorecido
00:21:14
a fantasía
00:21:23
de un acceso
00:21:27
non hai acceso
00:21:30
non hai acceso porque non hai o eu
00:21:35
ao qual o outro dice amar
00:21:43
non hai o outro
00:21:45
por o qual o eu dice
00:21:46
facerse amar
00:21:49
é injusto que
00:21:50
se atreguen a mi
00:21:57
ou cando se haga con placer e voluntariamente
00:22:00
engañar
00:22:03
aquellos en que hagan hacer
00:22:05
tal deseo
00:22:07
porque non soy
00:22:07
el fin de nadie
00:22:11
e non tengo
00:22:12
con que satisfacernos
00:22:15
con que va a satisfacer
00:22:16
a nadie un pronombre personal
00:22:19
que é
00:22:20
lo único que hai cando digo yo
00:22:24
lo demás
00:22:27
é un permanente tránsito
00:22:29
en el tiempo.
00:22:32
Soy un fuí y un ser.
00:22:39
Pero no soy un fuí y un ser.
00:22:41
No es casa.
00:22:44
¿Estoy acaso
00:22:46
en disposición de morir?
00:22:47
De tal modo que su apego
00:22:51
morirá.
00:22:54
Y así pues,
00:23:02
como seré culpable
00:23:04
por hacer creer
00:23:05
una falsedad, una mientidad,
00:23:07
aunque
00:23:10
esa persuasión se efectúe con dulzura,
00:23:10
y sea creída con placer
00:23:13
y aun cuando
00:23:16
eso me produjese placer a mí
00:23:19
sería exactamente igual
00:23:21
de culpable por hacerme amar
00:23:26
es decir, por permitir
00:23:28
que se proyecte
00:23:30
una búsqueda de sustantividad
00:23:31
y se atraigo las gentes
00:23:34
a mirarse a mí
00:23:40
ou apegarse a mi
00:23:42
debo advertir
00:23:45
a cuantos estuvieran dispuestos a consentir
00:23:47
en tal mentira
00:23:53
que non deben creerla
00:23:54
por máis ventajas que para mi tenga
00:23:57
en que la cree
00:24:00
e do mesmo modo
00:24:01
que non deben apegarse a mi
00:24:04
puesto que é necesario que pasen
00:24:08
a súa vida
00:24:12
e aos seus cuidados
00:24:13
en agradar a Deus
00:24:15
que é ese sí que é mentira
00:24:16
que pasen a súa vida
00:24:18
e aos seus cuidados
00:24:23
agradando
00:24:25
a Deus
00:24:28
o vos tatuai
00:24:29
fin do discurso sobre o yo
00:24:31
busquemos agora
00:24:36
completarlo con o discurso
00:24:38
sobre a imaginación
00:24:41
que seria
00:24:42
en la numeración
00:24:44
Martinou
00:24:47
el discurso 14
00:24:49
acerca de la imaginación
00:24:53
en este caso é moito máis fácil de reconstruir
00:24:55
porque está construído
00:25:05
el discurso de la imaginación
00:25:08
en su casi totalidad
00:25:10
está
00:25:12
abarca
00:25:13
el pasaje
00:25:15
L44-B82
00:25:18
L44-B82
00:25:21
pero se puede completar
00:25:25
vamos, y se debe completar
00:25:27
con L45-B83
00:25:29
L48-B366
00:25:32
L25-B366
00:25:38
L25-B366
00:25:42
O discurso da imaginación
00:25:43
Por iso les unido os dois textos
00:25:52
Completa a caracterización
00:25:55
Del yo
00:25:59
Como
00:26:00
Suplantación sustantiva
00:26:05
De lo que non tene máis que a realidade
00:26:10
Sobre esa realidad
00:26:12
Verdad
00:26:17
Lo que facemos é
00:26:18
Anudar
00:26:20
Unha red de imagens
00:26:21
Unha red de representaciones
00:26:24
Unha red de ilusiones
00:26:27
E iso nos permite
00:26:29
O doble juego
00:26:33
De dar estructura armónica
00:26:34
Ás cousas
00:26:41
Ao mesmo tempo
00:26:43
Que
00:26:45
Construímos
00:26:45
Estructura armónica
00:26:48
En esa ficción chamada
00:26:50
Yo
00:26:51
A imaginación
00:26:52
É
00:26:55
la red representativa
00:26:59
que introduce
00:27:06
el sentido
00:27:12
como
00:27:13
la suposición de una
00:27:20
armonía en las cosas que se ajustaría
00:27:23
al deseo
00:27:26
del que habla de ellas
00:27:31
en algún momento en clase
00:27:34
cuando hablábamos
00:27:47
del relato del náufrago
00:27:48
les indicaba que
00:27:51
esa intuición
00:27:55
de
00:27:56
la imaginación
00:27:58
como constructora de mundo
00:28:01
está en todo
00:28:02
en toda la literatura europea
00:28:05
de los siglos XVI y XVII
00:28:07
pero que no necesariamente
00:28:10
hay que buscar una
00:28:13
filiación directa
00:28:14
realmente es una
00:28:16
idea ambiental
00:28:18
buena parte
00:28:20
ya también es indicada que
00:28:22
está muy en el punto de afranco
00:28:23
sobre todo no aspecto teatral
00:28:25
de la metáfora
00:28:27
les recuerdo ahora nuevamente
00:28:29
puesto que nos va a venir nuevamente a la cabeza
00:28:32
que, pese a lo que pueda
00:28:35
parecer
00:28:37
el relato
00:28:38
de próspero en la tempestad
00:28:40
no puede haber sido conocido
00:28:43
como el de Pascal
00:28:44
los autores, todos ellos reproduzcan
00:28:45
relatos
00:28:50
muy, muy, muy similares
00:28:52
Shakespeare no es conocido
00:28:54
en Francia hasta
00:28:58
yo creo que hasta el XVIII
00:29:00
pero es igual
00:29:02
eso no es una cuestión personal
00:29:04
cuando próspero
00:29:06
cuando próspero
00:29:08
hacia el final de la tempestad
00:29:12
su discurso de desaparición
00:29:14
gran artefacto
00:29:21
puesto en piedra de su magia
00:29:26
estos sueños
00:29:28
llegan a su fin
00:29:40
os palacios
00:29:41
fantásticos
00:29:45
das altas torres
00:29:47
que se desmoronarán
00:29:48
no aire
00:29:51
no aire tenue
00:29:51
e acaba con a fórmula
00:29:54
que de algún modo se convierte en a fórmula canónica
00:29:58
da configuración
00:30:01
do imaginario
00:30:03
nos siglos XVI e XVII
00:30:04
estamos
00:30:06
estamos
00:30:08
tejidos
00:30:10
na materia dos sonhos
00:30:12
e toda a musicalidade
00:30:14
escurre
00:30:16
nun solo letado
00:30:17
xa é que está a ver
00:30:20
a forma perfecta
00:30:24
a forma literaria
00:30:26
grandiosa
00:30:26
algo que é unha
00:30:29
intuición, unha sospecha
00:30:30
de época
00:30:33
na que
00:30:34
a imaginación
00:30:36
constitúe
00:30:40
esa
00:30:43
forza
00:30:44
originaria
00:30:46
que non só non é
00:30:50
fruto da subjetividade humana
00:30:57
sino que é sugestora
00:31:02
a subjetividade humana non é máis
00:31:07
que un entrecruzamento
00:31:12
efímero de imágenes
00:31:16
imágenes
00:31:18
de imaginación
00:31:21
é esta parte
00:31:37
dominante do hombre
00:31:42
este amo
00:31:44
de error
00:31:50
esta ama
00:31:52
esta ama de error
00:31:56
falsedad
00:31:58
e tanto máis engañosa
00:31:59
quanto que non sempre lo é
00:32:07
porque seria regla infalible
00:32:11
de la verdad
00:32:18
se fuera regla infalible
00:32:19
de mentira
00:32:22
o problema da imaginación
00:32:23
é que non pega
00:32:26
ni no ámbito da verdad
00:32:27
ni no ámbito da mentira
00:32:28
pega un ámbito
00:32:29
en o que as representaciones
00:32:32
se estructuran entre sí
00:32:35
conforme
00:32:38
as asociaciones
00:32:40
de deseo e memoria
00:32:42
que non pertenecen ao ámbito da razón
00:32:44
se estuviéramos no ámbito da polirracionalidade
00:32:48
fantástico
00:32:54
podría, se supiéramos
00:32:56
se dispusiéramos de algo
00:33:00
que mentiera sempre
00:33:02
non habría
00:33:04
o mellor criterio de verdade que ese
00:33:06
o criterio de veracidade
00:33:07
absoluta
00:33:10
a imaginación é que non é verdadeira e falsa
00:33:12
por iso non se pode valorar
00:33:14
é un dato constituyente
00:33:15
Ustedes non poden dicir
00:33:18
O sujeito pode situarse ao marxen da imaginación
00:33:19
Fuera da imaginación
00:33:22
Non, o sujeito é o cruzo da imaginación
00:33:23
E nese cruzo da imaginación
00:33:27
O esforzo do análisis
00:33:29
Racional
00:33:33
O matemático
00:33:35
Está en acotar
00:33:37
Zonas
00:33:39
Limitadísimas
00:33:41
Nas cuales
00:33:43
As imágenes poden ser acumuladas
00:33:45
As imágenes geométricas, por exemplo
00:33:47
E iso é un campo mínimo
00:33:49
En a medida en que, por lo demás
00:33:53
As imágenes están asociadas ao lenguaje
00:33:57
Non hai un solo aspecto
00:34:00
De nosa vida
00:34:04
Que se sustraiga por completo
00:34:05
Ao ámbito do imaginario
00:34:09
Desde perspectivas absolutamente contrapuestas
00:34:12
En moitos aspectos
00:34:17
Sin embargo, no concepto de base
00:34:19
idéntica a formulación
00:34:21
que encontrarán ustedes en Pascal
00:34:23
e en Spikosan, os dos probablemente
00:34:24
máis grandes teóricos
00:34:27
de lo imaginario
00:34:29
en el siglo XVII
00:34:31
é que se nosa
00:34:33
desde
00:34:38
el intelecto
00:34:39
e as inundaciones
00:34:42
onde aparece a fórmula
00:34:43
a imaginación
00:34:45
é tanto máis
00:34:54
dificultosa
00:34:58
de delimitar
00:35:01
cuanto que
00:35:03
está identificada
00:35:04
con a estructura mesma da lengua
00:35:07
eso é o que diferencia
00:35:10
se é unha lengua natural
00:35:16
de unha lengua artificial
00:35:17
de unha lengua científica de cualquier tipo
00:35:19
nosotros
00:35:20
hablamos
00:35:22
desde sintaxis
00:35:24
máis ou menos bien construída
00:35:27
máis ou menos complexa
00:35:29
e con un léxico
00:35:31
progresivamente
00:35:41
empobrecido
00:35:43
pero
00:35:44
basicamente nosotros hablamos
00:35:46
con
00:35:48
grandes comodines de imágenes
00:35:50
que cristalizan
00:35:56
en palabras
00:35:59
que por si só
00:36:02
funcionan como piedades
00:36:04
les dou un exemplo que é moi claro
00:36:07
en Spinoza
00:36:13
non é o básico
00:36:15
é un exemplo particularmente claro
00:36:16
o uso
00:36:19
o uso da partícula final
00:36:20
para
00:36:26
todos utilizamos iso como se fose unha perna
00:36:26
bueno, pois
00:36:32
teño aquí un par de pernas
00:36:38
para poder
00:36:42
andar por el aula
00:36:43
Tengo un par de oxos para poder mirar
00:36:46
Tengo unhas manos para poder agarrar un libro
00:36:49
Un boleto, un termo
00:36:55
Que demonios estamos dicendo
00:36:58
Cando dicemos iso?
00:37:00
Es que non se dice iso moi ben
00:37:04
No apéndice da parte general da ética
00:37:05
Non estamos dicendo nada
00:37:08
Rigurosamente nada
00:37:09
Se queremos dicir o que estamos facendo
00:37:11
Diremos
00:37:16
Yo ando porque tenho un par de piernas
00:37:16
yo cojo la botella
00:37:21
porque tengo
00:37:24
unha funcional para hacerlo
00:37:24
yo les veo porque
00:37:28
mis ojos tienen un funcionamiento
00:37:33
adecuado para
00:37:35
coger
00:37:39
cual é a diferencia en decir
00:37:40
yo hago isto porque
00:37:45
o yo
00:37:47
dispongo de tal facultad para
00:37:49
solamente que estamos
00:37:53
subiendo unha finalidade
00:37:54
que demonios
00:37:55
Dicen ustedes
00:37:58
Cando dicen
00:38:00
O pájaro
00:38:00
Tiene alas para volar
00:38:02
Non, toque as narices
00:38:04
O pájaro vuela porque tiene alas
00:38:06
Pero se o que usted está dicendo
00:38:09
É o pájaro
00:38:11
Tiene alas para volar
00:38:14
E tene usted a sensatez básica
00:38:16
Para pensar o que está dicendo
00:38:19
O que isto está facendo
00:38:21
É atribuir a existencia
00:38:23
De, por causa final
00:38:25
de unha realidad
00:38:27
trascendente respecto
00:38:30
de la cual
00:38:33
se orienta la actividad
00:38:34
de ese
00:38:37
espázaro
00:38:38
ou
00:38:40
de ese individuo
00:38:42
ou de ese lo que sea
00:38:46
naturalmente que eso é inevitable
00:38:47
todos lo decimos
00:38:50
pero decir de algo que é inevitable
00:38:51
non é decir que sea verdadero
00:38:59
é máis, decir de algo que é inevitable
00:39:04
E que seguimos diciéndolo
00:39:07
A pesar de que sabemos
00:39:08
Que non é
00:39:10
Que non dice nada
00:39:11
Debería ser para todos
00:39:12
Un motivo de meditación
00:39:16
O motivo de
00:39:17
Plantearnos por que
00:39:21
A nosa consciencia
00:39:22
Tiene unha tal necesidade de consuelo
00:39:25
É a dizer
00:39:30
Unha tal necesidade
00:39:30
De ajustar todo o que le sucede
00:39:32
A finalidades
00:39:35
a estructuras teleológicas
00:39:36
o imaginario
00:39:39
construye
00:39:42
unha maravillosa
00:39:44
incluso en sus variantes de pesadilla
00:39:45
pero non é menos finalístico
00:39:49
o imaginario dota sentido
00:39:50
a todo o que hacemos
00:39:54
e o encaja
00:39:55
dentro de unha narración
00:39:59
orientada
00:40:01
en a perspectiva
00:40:03
del gran narrador
00:40:04
a imaginación é esta parte
00:40:06
dominante
00:40:19
en el hombre
00:40:20
esta ama
00:40:22
ou maestra
00:40:24
de error
00:40:25
e de falsedad
00:40:26
tanto máis perversa
00:40:27
cuanto
00:40:30
perdón
00:40:30
tanto máis engañosa
00:40:31
cuanto que non lo é
00:40:32
sempre
00:40:33
pues de que sería
00:40:34
regla infalible
00:40:36
de verdad
00:40:37
se fuera regla
00:40:38
infalible
00:40:39
de mentira
00:40:40
pero como quiera
00:40:41
que a maior de las veces
00:40:45
é falsa
00:40:46
no, perdón
00:40:47
pero
00:40:50
aun siendo
00:40:50
a maior parte das veces falsa
00:40:52
non dá
00:40:54
ninguna huella
00:40:56
de sú calidad
00:40:58
marcando
00:40:59
con o mesmo carácter
00:41:03
o verdade
00:41:05
e é esencial iso
00:41:06
o imaginario non é ni verdadeiro ni falso
00:41:10
é imaginario
00:41:12
e portanto
00:41:14
o que se debe exigir
00:41:15
a que trate de enfrentarse con ello
00:41:17
é sencillamente buscar
00:41:19
Cuáles son as reglas que lo componen como imaginario
00:41:21
Cuáles son as reglas que permiten
00:41:24
A Jos de Latour
00:41:29
Articular los juegos de luz y sombra
00:41:32
Que resultan
00:41:35
Gestores de unha tal fuerza
00:41:37
En la mirada del sujeto que se coloca delante del cuadro
00:41:41
Son brederos ou falsos?
00:41:44
Se a mi me preguntase
00:41:47
É bredero ou falso un cuadro de Jos de Latour?
00:41:48
pero no estes lo mandarían
00:41:51
a fregar
00:41:53
estupideces
00:41:54
están bien o mal construido
00:41:55
e aí podemos
00:41:58
entrar en un debate
00:42:00
dificilísimo para seguir
00:42:02
non há reconstrucción
00:42:04
de imagen verdadera ni falsa
00:42:09
sino funcional ou non funcional
00:42:10
funcional ou non funcional
00:42:13
nas grandes máquinas
00:42:16
de introducción de consciencia de massa
00:42:21
e iso chega naturalmente
00:42:23
á caricatura
00:42:25
ao extremo
00:42:26
é verdadeiro ou falso
00:42:33
é verdadeiro ou falso
00:42:35
un informativo de televisión
00:42:39
non é verdadeiro ou falso
00:42:41
é unha secuencia de imágenes
00:42:44
que busca
00:42:47
a atracción da mirada
00:42:48
en este caso por motivos económicos
00:42:50
moi ben estabelecidos
00:42:53
a tasa publicitaria
00:42:54
Cualquiera que, se alguno de ustedes
00:42:55
Ha tenido que pasar por ese medio
00:43:00
Sabrá perfectamente como funciona eso
00:43:02
Non se busca noticia de continuación da imagen
00:43:04
Eso, quítanse todo a la cabeza
00:43:07
Non, un informativo de televisión, non é eso
00:43:09
Primeiro se hace unha recopilación
00:43:11
De cuales son as imágenes que han chegado
00:43:15
De agencia ou de onde sea
00:43:18
Ao estudio durante as últimas horas
00:43:20
se busca cual é a imagen
00:43:22
que pode impactar máis directamente
00:43:25
ao espectador
00:43:27
e a continuación se estructura o informativo
00:43:27
é un caso de informativos
00:43:30
inhabitualmente honestos
00:43:34
porque o que máis habitualmente se hace
00:43:37
é inventar a imagen
00:43:39
non estou a falar por hablar
00:43:40
eu vi como se inventaban as imágenes
00:43:44
en Bucarest
00:43:47
en 1700
00:43:49
en 1990
00:43:50
en 1990
00:43:53
inmediatamente despues
00:43:58
do volveo de Estado
00:44:00
oigan
00:44:02
ustedes hacen unha idea
00:44:05
de la fortuna que se gasta
00:44:07
cualquiera de las grandes cadenas mundiales
00:44:09
estaban allí
00:44:12
todas, todas
00:44:13
ustedes saben la fortuna que supone
00:44:14
llegar a un equipo de televisión
00:44:18
desde Estados Unidos, desde Londres
00:44:19
desde Madrid
00:44:21
a Bucarest
00:44:23
colocamos allí
00:44:26
colocamos as antenas
00:44:27
en época en que non había
00:44:30
todo era marcado
00:44:31
que demonios hacen ustedes
00:44:33
se non hai noticias, se non hai nada
00:44:36
se non pasa nada
00:44:37
eu estaba allí, non pasaba nada
00:44:38
se lo inventan
00:44:41
se lo inventan, o que non pode ser
00:44:43
é que a inversión se pierda
00:44:45
o único que me pasaba nunca
00:44:47
es que en el hotel intercontinental
00:44:52
eran los hoteles
00:44:56
que estaban rodando
00:45:01
pero con las cadenas de transmisión
00:45:05
que son las que tienen
00:45:06
en torno al hotel intercontinental
00:45:07
se produjo una especie de gran
00:45:10
acampada
00:45:14
de todos
00:45:15
los
00:45:17
necesitados
00:45:19
que utilizan a palavra mesoada porque é a máscara
00:45:21
de todos os necesitados
00:45:26
cada
00:45:27
hora e media ou cada dos horas
00:45:30
seria un señor con un taco
00:45:34
de dólares
00:45:36
o que podía ser de la BBC
00:45:36
o que podía ser de la CNN
00:45:39
o que podía ser
00:45:42
de la FOC
00:45:44
o que podía ser de cualquiera
00:45:45
se iba
00:45:47
al jefe de la acampada
00:45:50
que atizaba el taco
00:45:51
de dólares
00:45:53
e inmediatamente se anotaba a manifestación
00:45:54
en torno a la cámara que estuviese colocada
00:45:57
en la posición máis adecuada
00:46:00
para dar unha visión conmocionante
00:46:01
do que sucede
00:46:03
e punto
00:46:04
é un caso límite
00:46:07
porque naturalmente
00:46:08
en el caso de ese tipo de situaciones
00:46:09
a cosa chega a lo sangrante
00:46:14
pero cualquier
00:46:16
cualquier
00:46:18
cualquier
00:46:21
de medios
00:46:21
audiovisuales
00:46:24
que haya
00:46:26
en algún momento
00:46:28
tratado de narrar
00:46:30
su historia
00:46:31
como periodista
00:46:31
medio de audiovisuales
00:46:34
y en España
00:46:35
como lo ha hecho muy bien
00:46:35
muy bien
00:46:36
Arturo Pérez Reverto
00:46:37
a contar eso
00:46:39
no se hace
00:46:40
otra cosa
00:46:42
miren
00:46:43
lo que está describiendo
00:46:48
el siglo XVII
00:46:49
ya sea Pascal
00:46:50
ya sea Espinosa
00:46:51
ya sea el padre Martín
00:46:54
de barcos
00:46:57
ya sean
00:46:57
los arquitectos
00:47:02
de la compañía de Jesús
00:47:06
es algo
00:47:08
que de algún modo
00:47:12
algo que es
00:47:13
nuestra prehistoria
00:47:15
el descubrimiento
00:47:16
que produce
00:47:18
una fascinación
00:47:19
absoluta
00:47:19
en el siglo XVII
00:47:20
de que la mirada
00:47:20
se puede construir
00:47:22
a la medida
00:47:23
y que quien construye
00:47:24
a la mirada
00:47:25
a la medida
00:47:26
construye
00:47:26
a la cabeza
00:47:26
a la medida
00:47:27
esa es la función
00:47:27
de la magia
00:47:29
seguimos
00:47:30
- Valoración:
- Eres el primero. Inicia sesión para valorar el vídeo.
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Idioma/s:
- Materias:
- Filosofía
- Autor/es:
- Antonio Grande Rubio
- Subido por:
- Ctif madridsur
- Licencia:
- Reconocimiento - No comercial - Compartir igual
- Visualizaciones:
- 104
- Fecha:
- 2 de diciembre de 2016 - 19:06
- Visibilidad:
- Público
- Enlace Relacionado:
- http://ctif.madridsur.educa.madrid.org/index.php?option=com_crif_cursos&id=1040&view=uncurso&lista=default&orden=&cursoacademico=0&Itemid=54
- Centro:
- C.TER.INN.Y FORM CTIF MADRID-SUR
- Descripción ampliada:
- La imaginación es una estructura que dota de sentido a las cosas, haciéndolas aparecer como armónicas con el deseo de quien sobre ellas habla. La subjetividad humana no es más que un entrecruzamiento efímero de imágenes.
- Duración:
- 47′ 32″
- Relación de aspecto:
- 5:4 Es el estándar al cual pertenece la resolución 1280x1024, usado en pantallas de 17". Este estándar también es un rectángulo.
- Resolución:
- 720x576 píxeles
- Tamaño:
- 704.24 MBytes
Para publicar comentarios debes entrar con tu nombre de usuario de EducaMadrid.
Comentarios
Este vídeo todavía no tiene comentarios. Sé el primero en comentar.