Saltar navegación

Explicación Don Juan Tenorio - Contenido educativo

Ajuste de pantalla

El ajuste de pantalla se aprecia al ver el vídeo en pantalla completa. Elige la presentación que más te guste:

Subido el 27 de julio de 2023 por María G.

4 visualizaciones

Descargar la transcripción

Apuntes de Don Juan Tenorio 00:00:00
Comezamos con unha breve introducción 00:00:06
con os aspectos máis relevantes da obra 00:00:08
o autor é José Zorrilla 00:00:10
a obra foi estrenada en 1844 00:00:12
pleno siglo XIX 00:00:14
cuyo movimento literario é o Romanticismo 00:00:16
o Romanticismo nasce de unha 00:00:18
explosión de rebeldía 00:00:20
en contraposición deste 00:00:22
autoritarismo da ilustración 00:00:24
deste despotismo ilustrado 00:00:26
que abanderaba a necesidade 00:00:28
que tina o hombre de utilizar únicamente 00:00:30
a razón para explicar a realidade 00:00:32
sin embargo, o Romanticismo 00:00:34
fala da necesidade de explicar a realidade 00:00:36
desde o yo interior 00:00:38
é un grito de rebeldía en un principio 00:00:40
que logo vai suavizando 00:00:42
pero que aboga por 00:00:44
a expresión sentimental 00:00:46
da realidade. Ben, vamos ver que todo isto 00:00:48
se produce en a nosa obra 00:00:50
é un drama fantástico religioso 00:00:52
dividido en dous partes, así 00:00:54
o chama o autor, e cabe destacar 00:00:56
e nistos pido moita atención 00:00:58
que o mito do Don Juan non é 00:01:00
originario de José Zorrilla 00:01:02
sino que xa existía. Conocemos 00:01:04
por exemplo que Tirso de Molina en 1630 00:01:06
xa o utiliza en unha obra, El burlador 00:01:08
de Sevilla, pero hai outros autores 00:01:10
non españoles, Molier 00:01:12
incluso Mozart, que recogen este 00:01:14
mito, que é o mito do hombre mujeriego 00:01:16
do homem que trata mal as moxeres 00:01:18
do homem que é libertino 00:01:20
e é curioso que 00:01:22
hasta este momento todos os autores que recogen 00:01:24
este mito condenan 00:01:26
ao Don Juan 00:01:28
Le castigan por sú forma de ser 00:01:30
por ser tan malvado 00:01:32
e sin embargo, como sabéis 00:01:34
grazas ao personaje de Doña Inés que é a clave 00:01:36
desta obra, non é o que lhe 00:01:38
sucede, non é o que José Zorrilla 00:01:40
persigue para o Don Juan 00:01:42
Don Juan non é condenado 00:01:44
en a nosa obra 00:01:46
Esta obra que nosotros 00:01:48
hemos leído, tiene unha acción 00:01:50
que sucede en Sevilla 00:01:52
é unha obra que tenemos dividida en 00:01:54
dous partes, a primeira parte 00:01:56
que ocupa cuatro actos 00:01:58
pasan en unha única noite 00:02:00
e a segunda parte han pasado cinco 00:02:02
años e ocorre en 00:02:04
a noite seguinte. É curioso, non? 00:02:06
Porque se vos acordáis en o neoclasicismo 00:02:08
en el Sí de las niñas 00:02:10
se persigue a unidade de tempo 00:02:12
non hai saltos temporales 00:02:14
porque hai unha norma 00:02:16
unha regla que dice unidade de tempo, acción 00:02:18
unidade de espacio 00:02:20
isto non ocorre en el Don Juan 00:02:22
vemos que hai espacios distintos 00:02:24
ocorre en diferentes lugares 00:02:26
en momentos distintos e incluso 00:02:28
como veis, pasan cinco años 00:02:30
Como dato curioso, la métrica 00:02:32
se ajusta á temática 00:02:34
José Zorrilla, que era un gran poeta 00:02:36
va utilizando diferentes tipos de estrofa 00:02:38
para o momento temático 00:02:40
Vamos a empezar a analizar 00:02:42
a primeira parte del Don Juan Tenorio 00:02:44
estes primeiros cuatro actos 00:02:46
Como sabéis, se nos presenta a obra 00:02:48
con un diálogo entre varios personaxes 00:02:50
tenemos a Butarelli, tenemos a Cutie 00:02:52
que nos van contando que hai unhos personaxes 00:02:54
entre ellos Don Juan 00:02:56
que han hecho unha apuesta, que van a reunirse 00:02:58
non sabemos se chegarán, aparece Don Juan 00:03:00
tamén con un antifaz que nadie lo reconoce 00:03:02
está escribendo unha carta 00:03:04
e van sucediéndose en esta taberna 00:03:06
como momentos en los que vamos 00:03:08
descubriendo personaxes e pinceladas 00:03:10
de lo que va a ser la trama 00:03:12
parece ser que han apostado algo 00:03:14
toca que se reúnan 00:03:16
pero la gente empieza a dudar de se iso va a ocurrir o non 00:03:18
se nos presentan personaxes como 00:03:20
Don Gonzalo, que es el padre de Doña Inés 00:03:22
que había prometido 00:03:24
a sú hija en matrimonio con Don Juan 00:03:26
y que escuchando 00:03:28
toda la fama deste personaxe 00:03:30
empieza a sospechar, empieza a tener miedo 00:03:32
de hecho llega a afirmar 00:03:34
que jamás se casará sú hija con Don Juan 00:03:36
aparece tamén el personaxe de Don Diego 00:03:38
el padre de Don Juan 00:03:40
un hombre preocupado por sú hijo, dice humillado 00:03:42
que hombre de mi linaje 00:03:44
puede descender a tan ruin mansión 00:03:46
y estes dos personaxes 00:03:48
se esconden para poder 00:03:50
de alguna manera ver 00:03:52
si aquello de lo que se está hablando 00:03:54
es cierto, para verificar 00:03:56
si este hijo de Don Juan es así de verdad 00:03:58
si verdaderamente esto que ha prometido 00:04:00
lo va a cumplir 00:04:02
tenemos entonces aquí 00:04:04
Don Gonzalo preocupado por sú hija 00:04:06
que estaría interesante que lo comparáramos 00:04:08
con el personaxe de Doña Irene del Sí de las Niñas 00:04:10
si persiguen la misma preocupación 00:04:12
Don Gonzalo con sú hija 00:04:14
o Doña Irene con Doña Paquita 00:04:16
y estos personaxes se esconden 00:04:18
para ver que ocurre 00:04:20
entonces ya llegamos a la escena 12 00:04:22
que es esta escena que es fundamental para a primera parte 00:04:24
donde aparecen Don Luis y Don Juan 00:04:26
que acuden a sú cita 00:04:28
y nos cuentan en que consistía 00:04:30
la apuesta 00:04:32
vinimos a apostar 00:04:34
quién de ambos sabría obrar peor 00:04:36
con mejor fortuna 00:04:38
y quién sabía más mal en menos tiempo 00:04:40
y ha salido mejor parado 00:04:42
y por lo tanto ahora ha pasado ya un año 00:04:44
y estamos aquí juntos 00:04:46
para demostrar cuales han sido nuestros actos 00:04:48
a partir de aquí 00:04:50
los dos personaxes hacen una intervención 00:04:52
larguísima cada uno contando 00:04:54
en que ha consistido todas sus aventuras 00:04:56
durante estos tres años 00:04:58
y tenemos esta intervención fundamental de Don Juan 00:05:00
en la que el va contando todo lo que ha hecho 00:05:02
en Italia, todas las mujeres 00:05:04
a las que ha maltratado 00:05:06
a los que ha matado 00:05:08
y dice por donde quiera que fui 00:05:10
la razón atropelle 00:05:12
la virtud escárnece 00:05:14
y la justicia burle 00:05:16
la razón este emblema este instrumento 00:05:18
que capacita al ser humano para entender 00:05:20
la realidad 00:05:22
la virtud que es esta capacidad 00:05:24
que tiene el hombre para hacer el bien 00:05:26
dice yo escárnece es decir me reí 00:05:28
de esta capacidad de hacer el bien 00:05:30
y la justicia que es dar a cada uno 00:05:32
lo que necesita 00:05:34
no soy un hombre justo 00:05:36
todo esto lo dice Don Juan 00:05:38
de forma orgullosa 00:05:40
soy la persona más malvada 00:05:42
y además con plena conciencia 00:05:44
y además orgulloso de ello 00:05:46
y entonces dice en este verso tan importante 00:05:48
no reconocí lo sagrado 00:05:50
ni siquiera he respetado aquello que es 00:05:52
intocable al ser humano, aquello que es misterio 00:05:54
aquello que puede abrir 00:05:56
un camino a la salvación del hombre 00:05:58
que la gente considera sagrado, casi intocable 00:06:00
con capacidad 00:06:02
de salvación 00:06:04
yo no lo he reconocido, yo lo he negado 00:06:06
he negado su existencia 00:06:08
es fundamental toda esta intervención 00:06:10
porque se va a recuperar 00:06:12
posteriormente en la obra como bien sabéis 00:06:14
entonces es muy interesante 00:06:16
que podamos conocer con que corazón 00:06:18
está actuando Don Juan 00:06:20
a continuación Don Luis también cuenta 00:06:22
en que han consistido todas 00:06:24
sus obras malvadas 00:06:26
y hacen recuento y gana Don Juan 00:06:28
la apuesta ha sido ganada por Don Juan 00:06:30
Don Luis lo reconoce 00:06:32
pero le reta y dice 00:06:34
muy bien, me has ganado 00:06:36
pero te falta una, es decir 00:06:38
te puedo retar a una más 00:06:40
que saques a una novicia del convento 00:06:42
como podéis saber 00:06:44
Don Juan responde doblandole 00:06:46
la apuesta, dice por supuesto que voy a sacar 00:06:48
a alguien del convento, pero además mañana mismo 00:06:50
pienso quitaros a Doña Ana 00:06:52
de Pantoja, es decir a su prometida 00:06:54
Don Juan responde doblando 00:06:56
la apuesta de Don Luis 00:06:58
en este momento en el que los personajes 00:07:00
de Don Gonzalo y Don Diego 00:07:02
intervienen absolutamente desconcertados 00:07:04
porque se ha verificado 00:07:06
aquello que esperaban que no ocurriera 00:07:08
Don Gonzalo 00:07:10
terriblemente niega por supuesto 00:07:12
que su hija vaya a casarse con él 00:07:14
y Don Diego es un padre con el corazón roto 00:07:16
que de alguna manera 00:07:18
le dice a su hijo 00:07:20
los hijos como tú son hijos de Satanás 00:07:22
la comparación entre Don Juan y Satanás 00:07:24
está a lo largo de toda la obra 00:07:26
y sin embargo le abre un poquito 00:07:28
la puerta todavía al perdón porque dice 00:07:30
más Dios podrá perdonarte 00:07:32
y Don Juan desprecia la paternidad 00:07:34
no he ido 00:07:36
a pediros que me perdonéis 00:07:38
en ningún momento 00:07:40
acabamos este acto 1 con los dos personajes 00:07:42
presos 00:07:44
por toda esta 00:07:46
maldad que han cometido 00:07:48
y damos comienzo al acto 2 00:07:50
los dos personajes 00:07:52
tanto Don Luis como Don Juan 00:07:54
enviados por otros personajes se escapan 00:07:56
y Don Luis 00:07:58
reconoce por primera vez 00:08:00
en esta escena 2 00:08:02
que ha actuado de forma malvada 00:08:04
pero los dos han necesitado 00:08:06
ayuda y Don Luis 00:08:08
que muestra su miedo en la escena 3 00:08:10
tiene verdaderamente pavor 00:08:12
a Don Juan parece que le asegura a Satanás 00:08:14
dice no es un hombre infernal 00:08:16
se va corriendo a intentar 00:08:18
salvar la honra de su 00:08:20
prometida porque sabe perfectamente que si Don Juan 00:08:22
ha prometido una cosa la puede cumplir 00:08:24
y sin embargo ha acordado que Doña Ana le dice 00:08:26
tranquilo si yo me he prometido contigo 00:08:28
pues no tengas ningún problema 00:08:30
pero Don Luis no se fía 00:08:32
sin embargo en medio de esta noche 00:08:34
porque todo ocurre acordados en la misma noche 00:08:36
Don Luis está ahí 00:08:38
en el balcón de su prometida 00:08:40
y Don Juan aparece con sus hombres 00:08:42
le tiende una trampa 00:08:44
a Don Luis y lo arrestan 00:08:46
juega sucio Don Juan 00:08:48
porque se quita de en medio a su enemigo 00:08:50
en una forma muy 00:08:52
muy ruin 00:08:54
en este momento Don Luis se encuentra 00:08:56
fuera ya de juego 00:08:58
dice además riéndose de él 00:09:00
Don Juan adiós Don Luis os gano esta apuesta 00:09:02
aunque sea de forma traicionera 00:09:04
pero no me importa 00:09:06
entonces vemos a un Don Juan 00:09:08
que se ríe 00:09:10
mientras le sopro la dama él se estará arrancando los pelos 00:09:12
porque me lo he quitado de en medio 00:09:14
en este momento Don Juan acude al convento 00:09:16
porque ya sabéis que ahora 00:09:18
Don Luis se ha metido en dos empresas 00:09:20
tiene a Doña Ana de Pantoja 00:09:22
es decir a la prometida Don Luis 00:09:24
pero también ha prometido que iba a sacar una novicia del convento 00:09:26
y Don Juan 00:09:28
ha pedido ayuda a Brigida 00:09:30
de hecho le ha dicho oye me la habéis preparado 00:09:32
Brigida es este personaje 00:09:34
que manipula a Doña Inés 00:09:36
para que ésta se enamore de Don Juan 00:09:38
entonces 00:09:40
acude a este convento Don Juan 00:09:42
para corroborar que Brigida 00:09:44
le haya dado el camino 00:09:46
y ¿qué le dice a Brigida? 00:09:48
irá como cordera tras vos 00:09:50
es interesante que veamos 00:09:54
que Brigida 00:09:56
nos muestra al convento como una cárcel 00:09:58
nos muestra a Doña Inés como una mujer 00:10:00
que como no ha tenido conocimiento de la realidad 00:10:02
es una ignorante 00:10:04
y por lo tanto utiliza esa ignorancia 00:10:06
para manipular a Doña Inés 00:10:08
este amor 00:10:10
esta obsesión de Doña Inés por Don Juan 00:10:12
nace de la manipulación de un personaje 00:10:14
de Brigida 00:10:16
fijaos como dice 00:10:18
figuraos se habré metido mal caos en su cabeza a Don Juan 00:10:20
que le hablé del amor, del mundo y de la corte 00:10:22
de tal manera que ahora mismo 00:10:24
está absolutamente enamorada de ti 00:10:26
sin embargo 00:10:28
es curioso porque 00:10:30
avanzando en esta escena 9 00:10:32
aparece por primera vez 00:10:34
una intervención de Don Juan 00:10:36
que nos empieza a dar la clave de toda la obra 00:10:38
dice Don Juan 00:10:40
empezó todo por una apuesta 00:10:42
siguió por un debaneo 00:10:44
engendró luego un deseo 00:10:46
y hoy me quema el corazón 00:10:48
por primera vez 00:10:50
Don Juan habla en términos de amor verdadero 00:10:52
parece ser 00:10:54
y a continuación Brigida le contesta 00:10:56
yo os creía un libertino sin alma 00:10:58
y sin embargo parece que tienes corazón 00:11:00
por primera vez Don Juan 00:11:02
expresa un sentimiento verdadero 00:11:04
que está alejado de la maldad 00:11:06
en este momento 00:11:08
ya Don Juan 00:11:10
vuelve a por Doña Ana 00:11:12
y comienza el acto tercero 00:11:14
en este acto tercero 00:11:16
nos encontramos a Doña Inés y a Doña Brigida 00:11:18
en el convento 00:11:20
y Doña Inés empieza a dudar de su vocación 00:11:22
gracias a la manipulación 00:11:24
de Doña Brigida 00:11:26
dice no sé que me pasa Brigida 00:11:28
que tal vez que oigo su nombre 00:11:30
por doquiera me distraigo con su agradable recuerdo 00:11:32
fijaos que todas estas intervenciones 00:11:34
están absolutamente 00:11:36
cargadas de sentimentalismo 00:11:38
dice Doña Inés 00:11:40
es que cada vez que oigo cosas suyas 00:11:42
es que casi desfallezco 00:11:44
y entonces es el momento en el que aparece la carta de Don Juan 00:11:46
y Doña Brigida le dice que te has escrito una carta 00:11:48
y entonces empieza a leerla 00:11:50
Doña Inés que en un principio pues se resiste 00:11:52
pero duda de todo lo que está sucediendo 00:11:54
lee la carta 00:11:56
y como podemos observar 00:11:58
en la acotación 00:12:00
Doña Inés se desmaya 00:12:02
Don Juan la coge porque ha acudido al convento 00:12:04
ha irrumpido ahí que es lo que ella provoca 00:12:06
pero la carta es en la aparición de Don Juan 00:12:08
provoca ya el desmayo de Inés 00:12:10
y la rapta 00:12:12
a su vez Don Gonzalo 00:12:14
ha acudido corriendo al convento 00:12:16
para salvaguardar a su hija 00:12:18
este tesoro que dice 00:12:20
fijaos que es muy interesante 00:12:22
la comparación de este personaje de Don Gonzalo 00:12:24
con el de Doña Irene de las Niñas 00:12:26
que concepto tiene de su hija Don Gonzalo 00:12:28
yo guardé hasta hoy un tesoro 00:12:30
de más quilates que el oro 00:12:32
y ese tesoro es Inés 00:12:34
en este convento en el que la ha dejado casi como una jaula 00:12:36
para que nadie 00:12:38
de alguna manera la deshonre 00:12:40
y ha ido corriendo a salvaguardarlo 00:12:42
sin embargo ha encontrado la carta 00:12:44
y se ha dado cuenta de que han raptado 00:12:46
a su hija 00:12:48
dice Brígida 00:12:50
empezando ya en el acto cuarto que va a dar 00:12:52
finalidad a esta primera parte 00:12:54
nos encontramos 00:12:56
que Brígida, Cutie 00:12:58
y Doña Inés están en la casa 00:13:00
del campo de Don Juan 00:13:02
se ha dado cuenta todo el rapto 00:13:04
Don Gonzalo se ha dado cuenta pero ya no puede hacer nada 00:13:06
y nos encontramos que Doña Inés está 00:13:08
absolutamente dormida, desmayada todavía 00:13:10
y Brígida y Cutie 00:13:12
hablan de donde está Don Juan 00:13:14
porque es el único que no está 00:13:16
y Don Juan ha ido porque todavía 00:13:18
tiene empresas que arreglar en la ciudad 00:13:20
ha ido a por Doña Ana 00:13:22
no se ha quedado solo con Doña Inés 00:13:24
despierta 00:13:26
Doña Inés 00:13:28
que se encuentra absolutamente desorientada 00:13:30
vuelve a utilizar 00:13:32
la mentira, le cuenta esta mentira 00:13:34
de que todo ha ocurrido en un incendio 00:13:36
de que es Don Juan 00:13:38
el que la ha salvado 00:13:40
fijaos este personaje tan manipulador 00:13:42
de Brígida que es casi espantoso 00:13:44
le cuenta toda esta historia 00:13:46
del incendio, de la salvación 00:13:48
de forma además absolutamente exagerada 00:13:50
es una escena muy romántica 00:13:52
pero vuelve Don Juan 00:13:54
en este momento en el que ya 00:13:56
Doña Inés empieza a reconocer 00:13:58
que ama a Don Juan 00:14:00
de una manera casi absolutamente 00:14:02
externa a ella, dice 00:14:04
en esta escena 2 00:14:06
que le amo, dices, pues bien 00:14:08
si esto es amar, si le amo 00:14:10
pero yo sé que me infamo con esa pasión 00:14:12
también, es decir 00:14:14
tiene una guerra, tiene una controversia 00:14:16
a Doña Inés porque se da cuenta de que sentimentalmente 00:14:18
no puede no resistirse 00:14:20
a Don Juan, sin embargo 00:14:22
también sabe que su honra va por otro lado 00:14:24
entonces que si caen los brazos de Don Juan 00:14:26
es reconocer que tiene 00:14:28
un débil corazón 00:14:30
es muy interesante porque ahora 00:14:32
aparece en escena Don Juan 00:14:34
y entre los dos se produce un diálogo absolutamente 00:14:36
romántico, lleno de sentimentalismo 00:14:38
por una parte Doña Inés 00:14:40
que reconoce que 00:14:42
enloquece detrás de Don Juan pero por otro lado 00:14:44
este desconcierto que le dice 00:14:46
tal vez Satán puso en voz 00:14:48
su vista fascinadora, su palabra 00:14:50
seductora y el amor que negó a Dios 00:14:52
es decir, quizás tu amor Don Juan hacia mí 00:14:54
viene directamente del malvadísimo Satán 00:14:56
es que igual no me quieres bien 00:14:58
le está diciendo, sin embargo que hago yo 00:15:00
si caigo en vuestros brazos 00:15:02
que hago yo si me robas de aquí 00:15:04
y reconoce al final tu presencia 00:15:06
amenajena, es decir, me vuelve loca 00:15:08
tus palabras me alucinan y tus ojos me fascinan 00:15:10
es decir, que puedo hacer 00:15:12
que puedo hacer 00:15:14
si ante ti 00:15:16
pierdo absolutamente mi capacidad 00:15:18
de razonar la vida y Don Juan 00:15:20
le contesta 00:15:22
no es así, fijaos que 00:15:24
si antes os decía que había una clave 00:15:26
que por primera vez parecía que Don Juan 00:15:28
hablaba en términos de amor verdadero 00:15:30
aquí tenemos una segunda vez 00:15:32
dice no, no, le dice Don Juan 00:15:34
no Doña Inés, no es Satán 00:15:36
quien pone este amor en mí 00:15:38
es Dios que quiere que 00:15:40
por ti yo me gane 00:15:42
para él 00:15:44
el amor que hoy se atesora en mi corazón mortal 00:15:46
no es un amor terrenal como el que 00:15:48
sentí hasta ahora, no es una 00:15:50
ispa fugaz que cualquier ráfaga apaga 00:15:52
es incendio que se 00:15:54
traga cuanto ve, inmenso 00:15:56
voraz, es decir, totalmente exagerado 00:15:58
totalmente sentimental, totalmente 00:16:00
romántico, está lleno, carga sentimental 00:16:02
podríamos hablar de un texto 00:16:04
puramente romántico, pero lo más 00:16:06
interesante es que Don Juan empieza a reconocer 00:16:08
que este amor que ha nacido 00:16:10
dentro de él por Doña Inés 00:16:12
puede ser una oportunidad 00:16:14
que Dios le da para enmendar 00:16:16
su corazón, que existe 00:16:18
su capacidad de salvación para Don Juan 00:16:20
si acepta y abraza este amor 00:16:22
incondicional, que el amor que 00:16:24
siente Don Juan ya no es sólo la apuesta 00:16:26
ya no es sólo su capacidad 00:16:28
de hacer maldad, de tratar mal a los demás 00:16:30
sino que reconoce 00:16:32
en esto sagrado que le había dicho que no reconocía 00:16:34
anteriormente, en este momento 00:16:36
reconoce que quizás es Dios 00:16:38
el que ha puesto en su corazón 00:16:40
el amor por Doña Inés 00:16:42
para que él aprenda a amar bien 00:16:44
y pueda salvarse 00:16:46
interesantísimo este momento 00:16:48
pero aparece en escena 00:16:50
Don Gonzalo, que ha perseguido a este Don Juan 00:16:52
y aparece también Don Luis 00:16:54
porque antes de que 00:16:56
aparezca Don Gonzalo, aparece Don Luis 00:16:58
que se ha escapado y que quiere matar 00:17:00
a Don Juan, pero claro 00:17:02
Don Juan le dice espera un momento 00:17:04
voy a intentar explicarte toda la situación 00:17:06
le aparta en una habitación 00:17:08
y atiende a Don Gonzalo, este comendador 00:17:10
que el comendador es Don Gonzalo 00:17:12
e intenta explicarle 00:17:14
que verdaderamente 00:17:16
el amor que siente por su hija es puro 00:17:18
dice por favor 00:17:20
óyeme comendador, que si no tenerme 00:17:22
no sabré, es decir, no sabré mantenerme 00:17:24
espera, escúchame 00:17:26
pero sin embargo Don Gonzalo lo niega 00:17:28
le dice no, eres deshonesto 00:17:30
le dice Don Juan, que no 00:17:32
que el cielo, el cielo que Dios ha querido 00:17:34
concederme a Doña Inés 00:17:36
para poder yo enderezar mis pasos 00:17:38
que lo que no han conseguido los obispos 00:17:40
que lo que no han podido hacer las cárceles 00:17:42
ni los sermones 00:17:44
que no me han podido salvar, que no me han dado esta oportunidad 00:17:46
el amor que me ha puesto Dios en el corazón 00:17:48
por tu hija, si que me da esta oportunidad 00:17:50
ella puede 00:17:52
hacer un ángel de quien un demonio fue 00:17:54
es decir, empieza por favor a rogarle a Don Gonzalo 00:17:56
que le crea, que el amor 00:17:58
que le produce Doña Inés 00:18:00
puede salvarle, puede hacerle cambiar 00:18:02
que él ha sido un demonio, pero que puede convertirse en ángel 00:18:04
sin embargo Don Gonzalo le niega, que no 00:18:06
que tengo que ver yo con tu salvación, le dice 00:18:08
y Don Juan ya, que no puede más 00:18:10
le dice, mira Don Gonzalo 00:18:12
si tú no me das este punto de esperanza 00:18:14
acabarás también con mi salvación 00:18:16
porque si tú no me das la oportunidad de amar a tu hija 00:18:18
me niegas la oportunidad 00:18:20
también de salvarme 00:18:22
y sabéis todos como termina 00:18:24
toda esta parte en la que 00:18:26
Don Juan acaba 00:18:28
deshaciéndose de Don Luis y también de Don Gonzalo 00:18:30
y además 00:18:32
acaba gritando al cielo 00:18:34
como a esta injusticia 00:18:36
llame al cielo y no me oyó, es decir 00:18:38
cuando por fin existía esta oportunidad 00:18:40
de salvación, el cielo me la negó 00:18:42
Don Gonzalo no me ha dado tregua 00:18:44
Don Luis tampoco 00:18:46
y si el cielo me cierra sus puertas 00:18:48
pues el cielo responda por el cielo 00:18:50
y no yo, es decir, se quita en la culpa 00:18:52
se quita en la culpa de la maldad 00:18:54
porque en vez de escoger el bien 00:18:56
ha vuelto a deshacerse 00:18:58
de los demás 00:19:00
y vemos por la acotación que huye despavorido 00:19:02
quedando Doña Inés 00:19:04
absolutamente triste 00:19:06
y donde aparecen todos los aguaciles 00:19:08
pidiendo que se le persiga 00:19:10
y pidiendo venganza por las muertes que han sucedido 00:19:12
terminaríamos así 00:19:14
la primera parte del Don Juan 00:19:16
Idioma/s:
es
Autor/es:
María González Castro
Subido por:
María G.
Licencia:
Reconocimiento
Visualizaciones:
4
Fecha:
27 de julio de 2023 - 8:28
Visibilidad:
Clave
Centro:
CPR INF-PRI-SEC SAN IGNACIO DE LOYOLA
Duración:
19′ 20″
Relación de aspecto:
0.75:1
Resolución:
1440x1920 píxeles
Tamaño:
34.11 MBytes

Del mismo autor…

Ver más del mismo autor


EducaMadrid, Plataforma Educativa de la Comunidad de Madrid

Plataforma Educativa EducaMadrid